6 years ago
by The Plughead
Ένα από τα πράγματα που εκτιμώ στην ζωή στις Βρυξέλλες είναι η ευκαιρία που μου χαρίζει η πόλη να παρακολουθώ ζωντανά καλλιτέχνες οι οποίοι είναι σχεδόν απίθανο να φτάσουν σε κάποιο ελληνικό live stage.
H πρόσφατη εμφάνιση του Βρετανού μουσικού παραγωγού Jam City σε ρόλο support και του κουαρτέτου του Jameszoo σε μία βραδιά, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του προνομίου.
Να ‘μαστε λοιπόν, λίγοι και καλοί, Παρασκευή βράδυ, στο club stage του Ancienne Belgique, ένα από τα καλύτερα venues της βελγικής πρωτεύουσας. Έχω ξαναδεί live στο ίδιο stage και εκτιμώ την intimacy που προσφέρει μεταξύ κοινού και καλλιτέχνη.
Jam City on stage
Ίσα ίσα προλαβαίνουμε να πάρουμε την πρώτη μπύρα και ο Jam City είναι ήδη επί σκηνής. Δίχως εισαγωγή ή ζέσταμα, τα πρώτα beats του καλλιτέχνη της Night Slugs προσγειώνονται στο κεφάλι μας.
Ήχος φουτουριστικός, αλλά παράλληλα νοτισμένος με μία νέον 80’s εσάνς. Καταιγιστικές μπότες και βίαιοι ρυθμοί συναντούν μελαγχολικές πατούρες μελωδίας, φωνητικών και ενίοτε πειραγμένη κιθάρα.
Ακούγεται σαν να έχει πάρει καρέ από το Drive και το Stranger Things, έχει κολλήσει τα φιλμ το ένα πάνω στο άλλο και τα προβάλει μιάμιση φορά πιο γρήγορα. Αλλά την συγκεκριμένη βραδιά το τρικ δεν λειτουργεί.
Είναι που είναι νωρίς, είναι που το ποσοστό αλκοόλης στο αίμα είναι ακόμη χαμηλό, ο Jam City ακούγεται σαν να ξέφυγε από άλλο line-up, διαφορετικού time-zone.
Jameszoo quartet on stage
Περίπου μία ώρα αργότερα, τις θέσεις τους επί σκηνής παίρνουν τα μέλη του κουαρτέτου του Jameszoo. Aναγνωρίζω την χαρακτηριστική synth-o-γραμμή του εναρκτήριου Flake, από τον πρόσφατο δίσκο του Ολλανδού παραγωγού στην Brainfeeder, αλλά από εκεί και έπειτα οι τίτλοι δεν έχουν καμία σημασία.
Για την επόμενη ώρα και κάτι, η παρέα του Jameszoo, προσφέρει ένα από τα καλύτερα live στα οποία έχω παρευρεθεί μέχρι τώρα στις Βρυξέλλες. Jazz υψηλής αισθητικής αλλά και με κάτι το παιδιάστικο, χιουμοριστικό, ντανταϊστικό. Θα μπορούσα να τους ακούω να παίζουν για ώρες ατελείωτες. Τα 70 λεπτά που διαρκεί το live τους φαντάζουν πολύ, πολύ λίγο.
Jameszoo quartet: Jazz Dadaists
Γυρίζοντας σπίτι, βάζω τον δίσκο Fool να παίξει, σε μία προσπάθεια να ξαναδιαβάσω τον ήχο του, αναζητώντας την ίδια jazzness, που μας απογείωσε κατά την διάρκεια του live.
Tα στοιχεία είναι όντως όλα εκεί, αλλά είναι χωροθετημένα διαφορετικά: είναι σαν ζωντανά να παίζουν τον δίσκο, γυρισμένο μέσα-έξω. Οι διάφοροι ηλεκτρονικοί ήχοι του Jameszoo, που πρωτοστατούν στον δίσκο, ζωντανά παραχωρούν το βήμα στους υπόλοιπους μουσικούς.
Όντως κατά την διάρκεια της συναυλίας, παρατήρησα αρκετές φορές τον Jameszoo να μην κάνει τίποτα, απλά να ακούει τους άλλους να παίζουν. Τα ντραμς και το μπάσο που στον δίσκο στέκονται αρκετά πίσω στην μίξη, στο live πολύ ορθά, στέκονται μπροστά, οδηγώντας το κοινό ανάμεσα στα χαοτίκα ηλεκτρονικά του ηγέτη της μπάντας και τα εξαιρετικά πλήκτρα του Niels Broos.
Niels Broos on keys
To τρικ, αν δεν είναι μόνο μέσα στο κεφάλι μου, μοιάζει ιδιοφυές, Ο Jameszoo το παίζει ζωντανά περίτεχνα βλάκας. Παλιάτσος με τα ηλεκτρονικά παιγνίδια του, που “ενοχλεί” ένα ταλαντούχο jazz trio.
Έχω μείνει βλάκας, fool, και περιμένω τα επόμενα βήματα του ευφάνταστου Ολλανδού μουσικού.
