7 years ago
by A@H20
Την Παρασκευή 1 Απριλίου έφτασα έξω από το Passport στον Κεραμεικό περίπου στις 21.30 και κάποιος κόσμος περίμενε έξω ώσπου να ανοίξουν οι πόρτες. Είχα ραντεβού με τον φίλο μου τον Τάσο που θα φωτογράφιζε την συναυλία και δύο άλλους φίλους, τελικά είδα πολλούς περισσότερους μέσα στην συναυλία…
Σε λίγο άνοιξαν οι πόρτες και ανεβήκαμε στον 2ο όροφο του κτιρίου, όπου δεν είχα ξαναπάει στον ανανεωμένο χώρο, καθώς τον θυμόμουν σαν κινηματογράφο την εποχή που έμενα στην περιοχή.
Η συναυλία ξεκίνησε 22:20 με τον Billa Qause που παρουσίασε μέρος του Zentai Teki Ni, ο κόσμος συνέχισε να μπαίνει στην αίθουσα, που ήταν αρκετά μεγάλη, άνετη, ψηλοτάβανη και με καλό ήχο. Αυτό που μου αρέσει στον Billa, είναι πως κάθε φορά που έχω δει την παρουσίαση του Zentai Teki Ni (είναι ήδη η 4η φορά), είναι μια άλλη μουσική ματιά από τον ίδιο τον καλλιτέχνη πάνω σε ένα έργο που έχει ήδη κυκλοφορήσει.
Αυτό τον κάνει ξεχωριστό, ενώ μου άρεσε η σκηνική του παρουσία, σίγουρα μερικές στιγμές λίγο αμήχανος, αλλά η παρουσίαση των κομματιών του με κέρδισε γιατί ενώ αναγνώριζα κάποια κομμάτια από τον δίσκο, τα είχε εντελώς αλλάξει.
Billa Qause 1
Billa Qause 2
Κάτι που δεν μου άρεσε και το έχω δει να συμβαίνει σε άλλες συναυλίες είναι ότι ο πρώτος που παίζει, ο ήχος του, είναι πιο χαμηλά από τους υπολοίπους καλεσμένους της βραδιάς, κι αυτός είναι ένας διαχωρισμός που δεν τον αντιλαμβάνομαι, αν κι έχω βρεθεί σε συναυλίες στο εξωτερικό αρκετές φορές κι αυτό δεν το έχω παρατηρήσει. Ο Billa άρεσε και χειροκροτήθηκε από όλον το κόσμο που βρισκόταν εκεί.
Σειρά είχε ο RSN που κατά την γνώμη μου ήταν κάπως χλιαρός μουσικά, χωρίς να είναι όμως άσχημο αυτό που άκουγα, δεν ήταν κάτι ξεχωριστό έχοντας ακούσει άλλες του δουλειές που μου άρεσαν πολύ περισσότερο, περίμενα κάτι ανάλογο.
Στα τελευταία κομμάτια προστέθηκε η Thaliah που τραγούδησε κομμάτια που θύμισαν τα πρώτα κομμάτια της trip hop σκηνής από τους Portishead, Hooverphonic κ.ά. Η φωνή της μου άρεσε αρκετά, με μια απόχρωση blues, ήταν γεμάτη ενθουσιασμό και το έδειχνε αυτό στον κόσμο. Μπράβο της!
RSN
Thaliah
Έπειτα ανέβηκε ο Dj Krush στο stage και χαιρέτησε τον κόσμο που χειροκροτούσε, σφύριζε για τον μεγάλο καλλιτέχνη, και ξεκίνησε το ταξίδι του παρουσιάζοντας το Butterfly Effect.
Όσες φορές κι αν τον έχω δει, πάντα με εκπλήσσει, ποτέ δεν παίζει όπως την προηγουμενη φορά, εναλλάσεται στα είδη με έναν εκπληκτικό τρόπο, περνώντας απο τους συγχρονους ήχους στους παρελθοντικούς… Το κοινό απο κάτω χόρευε, αλλά όλοι ήμασταν εκπληκτοί απο το ευρός του ήχου και του μαγευτικού ταξιδιού που μερικές φορές είχε μια χροιά σκοτεινή, αλλές φορές με μια ψυχεδελική ματιά και κάποιες φορές με σταγόνες εμπορικότητας.
Υπήρχαν κομμάτια του με τεχνοτροπία dubstep, hip hop, trip hop, dub, αλλά εκείνος έχει έναν μοναδικό τρόπο να «χρωματίζει» τα κομμάτια του, να μην είναι συμβατά, ίδια με ό,τι κυκλοφορεί στην αγορά, ομολογώ ότι μας «γονάτισε» και το λέω ευχάριστα γιατί ο σκοτεινός του ήχος μου κάνει πολύ, μου αρέσει και δεν χάνω ευκαιρία να παίζω κομμάτια του στα sets μου, στις εκπομπές μου.. Ο ήχος του Dj Krush είναι μοναδικός και αναγνωρίσιμος.
Όταν τελείωσε η παρουσίαση του Buttefly Effect, ξεκίνησε να παίζει από τα παλιά του κομμάτια, όπως το Kemuri, ένα κομμάτι που αγαπώ ιδιαίτερα και που το έχω βρει σε διάφορες versions από τον ίδιο, Ready Or Not vs La la la-Fugees, Portishead-Glory Box κλπ.
DJ Krush 1
DJ Krush 2
Το encore του Dj Krush, ήταν μια πραγματική έκπληξη για όλους μας. Ξεκίνησε να παίζει το Imagine του John Lennon σε μια instrumental διασκευή, ενώ αργότερα έβαλε το αυθεντικό Imagine του Lennon, όπου όλοι όσοι βρισκόντουσαν στην αίθουσα σιγοτραγουδούσαν.
Πιστεύω ότι ο Dj Krush ήθελε να δώσει το δικό του μήνυμα για τα όσα συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο. Η rock διάθεση είχε και συνέχεια. Δεν του το είχα να ακούει τέτοια κομμάτια, αλλά γνωρίζοντας ότι έχουμε την ίδια ηλικία -53χρονών- τελικά, μου φάνηκε φυσιολογικό. Queen – Will we rock you που το πήγε μερικά μουσικά χιλιόμετρα πιο μακριά, το Smoke On Te Water – Deep Purple, όπως δεν το έχετε ξανακούσει ποτέ, καμία σχέση με την διασκευή από Μr. Coconut.
Και κάπου στις 02:00 τελείωσε ο Dj krush και παρά τα συνεχόμενα χειροκροτήματα, δεν ξαναβγήκε, χαιρέτισε τον κόσμο με την χαρακτηριστική υπόκλιση που κάνουν όσοι προέρχονται από την Άπω Ανατολή κι αποχώρησε από την σκηνή.
DJ Krush 3
Συζητώντας με τους φίλους μου, είχαμε εκστασιαστεί από την αρχή που ξεκίνησε το live του ο Ιάπωνας μουσικός. Όσοι τον έχουν γνωρίσει αργότερα, μπορεί να μην χαρήκαν τις ψυχεδελικές του μουσικές φόρμες που χρησιμοποιεί δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα μοναδική, όσοι όμως τον έχουν γνωρίσει από το 1993 μέσα από συλλογές των Mo Wax και Ninja Tune θα θυμούνται πως παρότι ξεκίνησε με στοιχεία Hip hop / Trip hop δεν έμεινε εκεί, αλλά πήγε αρκετά βήματα παραπέρα.
Κάτι που ίσως έλειπε στην παρουσίασή του, είναι ένας MC ή μια τραγουδίστρια, καθώς νομίζω ότι θα του έδινε το κάτι παραπάνω. Επίσης κάτι που περίμενα ήταν μια drum ‘n’ bass χροιά που δεν ήρθε ποτέ, αλλά ας μην είμαι αχάριστος, «γέμισε» η μπαταρία μου για αρκετό καιρό. Τον ευχαριστώ που υπάρχει και συνεχίζει να με μαγεύει με τα μουσικά του τοπία. Ευχαριστώ τους Billa Qause, Rsn & Thaliah, Dj krush και τον Dj Noiz για την υπέροχη βραδιά που μας χάρισαν!
*Όλες οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από τον Τάσο Παπακωνσταντίνου (link), εκτός από την τελευταία η οποία τραβήχτηκε από τον μάνατζερ του Dj Krush.
