
7 years ago
by BrainD
Επτά ημέρες μουσικής και ένα ασταμάτητο “frenzy” party διοργανώθηκε για πρώτη φορά στο beach bar Cariocas στον Σχίνο Κορινθίας, στα πλαίσια του ντεμπούτο του πολυαναμενόμενου Odyssia Festival.
O οικισμός του Σχίνου όπου βρίσκεται το Cariocas, μια όμορφη παραθαλάσσια περιοχή στον Νομό Κορινθίας (ανάμεσα στο Λουτράκι και το Αλεποχώρι, περίπου μιάμιση ώρα από το κέντρο της Αθήνας), φιλοξένησε από 30 Αυγούστου μέχρι 5 Σεπτεμβρίου τους επισκέπτες του festival, οι οποίοι είτε χαλάρωναν στην παραλία, είτε ανακάλυπταν τις γύρω περιοχές και παραλίες, αλλά κυρίως, χόρευαν με τις μουσικές επιλογές και στους ρυθμούς των γιγαντιαίων ονομάτων της παγκόσμιας χορευτικής underground σκηνής.
Μέσα στον χώρο του Cariocas υπήρχαν δύο stages/dancefloors. To πιο κοντινό στην παραλία φιλοξενούσε τα πρωινά πάρτυ, ενώ το εσωτερικό τα βραδινά και μεταμεσονύκτια. Μπροστά από το Cariocas βρισκόταν αραγμένο το “Dolce Vita”, το πλοιάριο πάνω στο οποίο λάμβανε χώρα η πιο δημοφιλής δραστηριότητα των επισκεπτών, τα boat parties.
Γύρω από τον κόλπο του Σχίνου υπήρχαν διαθέσιμες διάφορες εξωτερικές δραστηριότητες, όπως μαθήματα yoga τα πρωινά, θεατρολογίας, καθώς και η δυνατότητα επίσκεψης στον αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου, την λίμνη, ή μάλλον την λιμνοθάλασσα, της Βουλιαγμένης, τον φάρο Μελαγκάβι και τα όμορφα ορεινά και παραθαλάσσια χωριά της ευρύτερης περιοχής.
Με εξαίρεση τους διάφορους λουόμενους και τους επιβάτες των boat parties που εμφανώς βρίσκονταν σε πολύ “ανεβασμένη” διάθεση, τις μεσημεριανές ώρες υπήρχε σχετική ηρεμία.
Η πρώτη μας επαφή με βραδινό party ήταν την Τετάρτη 31 Αυγούστου και σίγουρα ήταν ό,τι καλύτερο για να εγκλιματιστούμε στους ρυθμούς του φεστιβάλ. Είδαμε σαφώς πολύ περισσότερο κόσμο από ότι νωρίτερα να χορεύει, αρχικά με τον Thrist Tian που ανέλαβε να μας “ζεστάνει”, δείχνοντας ένα σαφές δείγμα των ποιοτικών sets του, άλλωστε ο ίδιος είναι εκ των πρωτεργατών και βασικών συντελεστών μέχρι σήμερα του Boiler Room, ενώ έπειτα με τις μουσικές επιλογές του ιθύνοντα νου της Brownswood Recordings, Gilles Peterson.
Ο σπουδαίος μουσικός που χαίρει παγκόσμιας αναγνώρισης, μας χάρισε ένα αριστουργηματικό χορευτικό set, από αυτά που συνηθίζει να παρουσιάζει, μιξάροντας συνάμα και μουσικές από όλο τον κόσμο: Ρυθμούς της Ανατολής, κουβανέζικα, μέχρι oldschool dubstep ήχους.
Μετά είχαμε την τύχη να ακούσουμε τον αγαπημένο ραδιοφωνικό παραγωγό και DJ του BBC Radio 1, Benji B, ο οποίος συνέχισε με house ήχους, κάνοντας bass και electro ξεσπάσματα.
Την σκυτάλη μετά πήρε η Josey Rebelle που απογείωσε την βραδιά με house, bass και garage ήχους, όπως πολύ καλά ξέρει να κάνει, και μετά ο Αμερικανός Marcellus Pittman που συνέχισε το party με τις techno και disco επιλογές του, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Την επόμενη ημέρα, Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου, αποφασίσαμε να καλωσορίσουμε τον καινούριο μήνα και -ανεπίσημα- την αρχή του Φθινοπώρου με την τουριστική ατραξιόν του φεστιβάλ, το boat party.
Περίπου 30 άτομα επιβιβαστήκαμε στο Dolce Vita εκείνο το απόγευμα, με σκοπό να απολαύσουμε μία μίνι κρουαζιέρα στα νερά του Κορινθιακού κόλπου. Στην αρχή το όλο εγχείρημα μας φάνηκε λίγο άβολο, ίσως λόγω του ότι οι επιβάτες δεν ήταν ακόμα εξοικειωμένοι μεταξύ τους. Αυτό το κλίμα όμως γρήγορα άλλαξε καθώς το πάρτυ ξεκίνησε με τις fusion funk και disco επιλογές των Black Athena και οι επιβάτες, που σαφώς ήθελαν να εκμεταλλευθούν την εμπειρία στο μέγιστο, ξεχύθηκαν γρήγορα στο dancefloor.
Ο χορός κυριολεκτικά δεν σταμάτησε στιγμή και η διάθεση πάνω στο κατάστρωμα ανέβαινε όσο οι επιβάτες γνωρίζονταν μεταξύ τους. Το πάρτυ συνεχίστηκε ιδανικά με τις επιλογές του paranoiser Runner και του Kon. Το πλοίο σταμάτησε για λίγο σε μια όμορφη παραλία κάπου στον Κορινθιακό όπου βρισκόταν μόνο ένα εκκλησσάκι. Εκεί οι επιβάτες βούτηξαν στην θάλασσα και αφού επιβιβάστηκαν πάλι στο Dolce Vita πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το Cariocas.
Το party συνεχίστηκε με DJs τον Byron the Aquarius και τον Napper. Όταν πια το Dolce Vita έφτασε πίσω στον Σχίνο, οι επιβάτες ήταν τόσο εκστασιασμένοι με την μουσική που δυσκολεύτηκαν να αποβιβαστούν και να αποχαιρετίσουν το ιδιαίτερο αυτό party.
Φυσικά, εκεί στο Cariocas, ο κόσμος ετοιμαζόταν για άλλη μια βραδιά μέχρι τελικής πτώσεως. Ακούσαμε τους Invisible City, αλλά σαφώς περιμέναμε όλοι μας να απολαύσουμε ένα από τα πιο μεγάλα ονόματα του Odyssia Festival…
Ο λόγος για τον DJ Harvey του οποίου την εμφάνιση περίμενε αρκετός κόσμος από καιρό, κι έτσι οι πολυ-άριθμοι θαυμαστές του είχαν την ευκαιρία να τον απολαύσουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, παρακολουθώντας ένα πολύ καλό και χορευτικό set του Λονδρέζου καλλιτέχνη που ξεσήκωσε το κοινό και κατέγραψε μία από τις κορυφαίες στιγμές του φεστιβάλ.
Την Παρασκευή και το Σαββατοκύριακο υπήρξε πολύ μεγαλύτερη προσέλευση κόσμου, όπως βέβαια αναμενόταν. Το βράδυ της Παρασκευής 2/9 μας εντυπωσίασε και μας “ανέβασε” ο θρυλικός Γάλλος DJ Jeremy Underground και έπειτα οι Detroit Swindle που έκαναν ένα εξαιρετικό πολύωρο set, από house και techno, μέχρι εξωτικούς και bossa nova ήχους. Έπαιξαν τις μουσικές τους ως τις πρωινές ώρες του Σαββάτου, εξαντλώντας τους επισκέπτες του Cariocas από τον πολύ χορό.
Το απόγευμα του Σαββάτου 3/9 είχαμε την ευχάριστη έκπληξη να παρακολουθήσουμε μια ομάδα μουσικών αφρικανικών κρουστών που έφερε αρκετό κόσμο στο dancefloor του Cariocas, κάνοντας επίδειξη της τεχνικής τους και των χορών τους.
Ο κόσμος χόρεψε στους εκστατικούς ρυθμούς τους. Ήταν ένα όμορφο μουσικό διάλειμμα και μας προδιέθεσε για το επίσης ξέφρενο party του Σαββατόβραδου.
Αργότερα είδαμε τον κόσμο στο γεμάτο πλέον Cariocas να χορεύει πάλι, τώρα με τις επιλογές του έμπειρου Γαλλο-Αρμένιου Francois Kevorkian, ο οποίος έκλεισε το house και techno set του μιξάροντας κάποια jungle και dancehall κομμάτια, για να δώσει έτσι πάσα στον Mike Huckaby και αργότερα, τον μέγιστο Delano Smith, με τους 3 αυτούς να καταφέρνουν να κάνουν το κόσμο να παραληρεί με τις techno επιλογές τους, κατευθείαν από το Detroit.
Το Σαββατοκύριακο έκλεισε με το δεκάωρο (!) εορταστικό set των Body & Soul (François Kevorkian, Danny Krivit και Joe Claussell) για τα 20 χρόνια της ύπαρξης τους και εμείς, σαφώς εξαντλημένοι, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Το Odyssia Festival, παίρνοντας σαν γνώμονα ότι ήταν η πρώτη φορά που διοργανώθηκε, μας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Φυσικά, υπάρχει χώρος για βελτίωση σε θέματα οργάνωσης, ωστόσο ευελπιστούμε ότι με τον χρόνο και την εμπειρία το Odyssia θα καθιερωθεί σαν θεσμός και θα πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις, αναγνωρισιμότητα και γιατί όχι, να ανοίξει τον δρόμο και για άλλες παρόμοιες διοργανώσεις και ανταγωνισμό.
Σίγουρα στον ελλαδικό χώρο υπάρχουν φοβερές τοποθεσίες και προδιαγραφές για ανάλογες διοργανώσεις, και θα ήταν πολύ ωραίο να βλέπαμε μελλοντικά να καθιερώνονται τέτοια festivals που θα μπορούν να στέκονται επάξια δίπλα σε ανάλογα μεγάλα festivals του εξωτερικού. Ραντεβού του χρόνου λοιπόν, για το 2ο Odyssia!