Plisskën Festival 2014

Πρώτο μεγάλο όνομα που συναντάμε στο φετινό πολυσυλλεκτικό line-up είναι οι Girl Against Boys. Αυτό που ξεκίνησε ως side project του drummer των Fugazi Brendan Canty το 1988, σταδιακά εξελίχθηκε σε μία από της σημαντικότερες μπάντες του μετά hardcore μουσικού φλοιού.

Ξεχωρίζουν ως μία από τις λίγες μπάντες με δύο μπασίστες και για τα ορόσημα πλέον φωνητικά του Scott ΜcCloud. Έχουν κυκλοφορήσει έξι albums μέχρι το 2002 όταν και διαλύθηκαν προσωρινά μέχρι το 2005. Το 2013 κυκλοφορούν νέο υλικό μετά από δέκα και βάλε χρόνια δισκογραφικής σιγής, μέσω του EP Ghost List.

Όσοι ανατράφηκαν με την αμερικανική alternative rock σκηνή της δεκαετίας του ’90 δεν χρειάζονται και πολλούς λόγους για να σπεύσουν να τους ακούσουν, ενώ οι νεότεροι σίγουρα έχουν να πάρουν πολλά από μία μπάντα που κέρδισε ένθερμα το κοινό της μία εποχή δίχως hype και youtube. Το live τους ξεκινά στις 20:15 στο Main Stage.

Στην συνέχεια της εμφάνισης των Girl Against Boys, οι ρυθμοί στο main stage πέφτουν με την εμφάνιση των Fink, στις 21:30. Ο Fin Greenall ξεκίνησε ως DJ/παραγωγός στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Με αυτή του την ιδιότητα κυκλοφόρησε 2 EP  και ένα LP χλιαρής “coffee – table” trip-hop στο υπό- label της Ninja Tune, Ntοne. Στην συνέχεια ο Fink φαίνεται ότι ανταλλάζει τα decks του για μία ακουστική κιθάρα.

Το ύφος της μουσικής του αλλάζει ριζικά και η νέα αυτή πορεία, με βάση την folk και τα ακουστικά blues  σηματοδοτείται από την κυκλοφορία του Biscuits For Breakfast (Ninja Tune, 2006). Από τότε και μέχρι σήμερα οι Fink ως μπάντα πλέον κυκλοφορούν κατά συρροή ποιοτικά album εναλλακτικής pop. Στην εμφάνιση τους στο Plissken αναμένεται να ακουστεί αρκετό υλικό από τον νέο δίσκο τους που θα κυκλοφορήσει τον Ιούλιο.

Αν τα τραγουδάκια με ακουστική κιθάρα δεν σας λένε και πολλά, είναι μία καλή ευκαιρία για μία βόλτα στα υπόλοιπα stages του festival. Στο Club Stage θα έχει ήδη αρχίσει στις 20:55 το set του  ο Ghost Culture. Νέος παραγωγός, με μόλις δύο EP’s στο ιστορικό του, συνδυάζει αναλογική electro με υπνωτικά φωνητικά, κινηματογραφικά samples και αναφορές στη Detroit Techno. Φρέσκος ήχος και κατάλληλο ζέσταμα για τα sets που έπονται.

Εναλλακτικά πάρτε τον αέρα σας στο Outdoor Stage ακούγοντας τους Αθηναίους A Victim Of Society. Κυκλοφόρησαν το πρώτο τους δίσκο πρόσφατα από την Inner Ear. Lo-fi αισθητική, «τηλεφωνικά» φωνητικά, surf και new wave δάνεια, ύφος αρκετά επίκαιρο, αποτελούν σίγουρα από τα πιο ελπιδοφόρα ελληνικά σχήματα.

Επίσης στον εξωτερικό χώρο του festival, στο outdoor club stage το οποίο έχει επιμεληθεί η ομάδα των Black Athena, θα πετύχετε εγχώριους DJ’s o καθένας με το δικό του ύφος.

Επιστροφή στα ενδότερα stages κατά τις έντεκα παρά για το set της Fatima Al Qadiri στο club stage. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κουβέιτ σε ένα πολιτισμικό σύμπλεγμα δυτικού media πληθωρισμού και μουσουλμανικής παράδοσης το οποίο έχει επηρεάσει άμεσα την δουλειά της και της έχει δώσει το ιδιαίτερο και μοναδικό της ύφος τόσο ως παραγωγός όσο και ως visual artist .

Μέχρι στιγμής έχει κυκλοφορήσει 3 EP’s ενώ μέσα στον Μάιο κυκλοφόρησε και το πρώτο της LP, Asiatisch στην Hyperdub. To Asiatisch είναι ένα αρκετά φιλόδοξο album το οποίο πραγματεύεται τα στερεότυπα για την Κίνα που διέπουν την δυτική  ποπ κουλτούρα.

Προς αυτήν την κατεύθυνση, η Fatima Al Qadiri μπλέκει στον πρώτο της δίσκο τον χαρακτηριστικό της bass ήχο με αναφορές στην Ανατολή. Σίγουρα καλλιτέχνης με μοναδικό όραμα, η εμφάνιση της αξίζει σίγουρα την παρουσία σας.

Παραμένουμε στo Club Stage για το set του Deadbeat. Οι συστάσεις με τον Καναδό παραγωγό έγιναν σχετικά πρόσφατα από το site του σταθμού μας, μέσω του review του τελευταίου του LP, Ιnfinity Dub Sessions. Τα live set του φημολογούνται καλύτερα από τους δίσκους του και για τους φίλους του bass / dub / techno ήχου η εμφάνιση του αποτελεί από τα highlights του festival.

Παράλληλα, στο Main Stage εμφανίζονται οι 65daysofstatic με το μοναδικό τους αμάλγαμα post-rock και ηλεκτρονικής αλλά προβλέπεται να κολλήσουμε στον Deadbeat.

Θα επιστρέψουμε στο Main Stage κατά τις 1:20 για την εμφάνιση των Fuck Buttons. Στροβοσκοπική ηλεκτρονική ζωντανή μουσική υψηλής ευκρίνειας. Όσοι δεν γνωρίζουν το έργο του ντουέτου από το Bristol πρόκειται να εκπλαγούν ευχάριστα.

Το διάλειμμα από τα decibel των Fuck Buttons προβλέπεται να είναι απαραίτητο. Μίνι ανάκτηση δυνάμεων και επιστροφή στο Club Stage για το ύστερο set της βραδιάς από την Kyoka.

Κάτοικος Βερολίνου, μέλος της οικογενείας της Raster Noton, νέα παραγωγός με άκρως ενδιαφέρον μπέρδεμα glitch, techno και pop, αναμένεται να μας στείλει κυριολεκτικά για να επιστρέψουμε στα stages του Plissken την επόμενη.

Η δεύτερη μέρα αναμένεται εξίσου, αν όχι περισσότερο, δυναμική και γεμάτη. Στις 18:10 εμφανίζεται στο main stage οι Dirty Beaches.

Aρχικά το solo project του  Alex Zhang Hungtai, ξεκίνησε σαμπλάροντας 50’s  κομμάτια και άλλο υλικό και τραγουδώντας από πάνω, δημιουργώντας έτσι ένα είδος μοντέρνου μελαγχολικού doo-wop. Ο Ταϊλανδός εκ Καναδά Alex συγκαταλέγει στις επιρροές του το hiphop και τις ταινίες του Wong Kar-wai.

Πρόσφατα το solo – project του Dirty Bitches μετουσιώθηκε σε μπάντα, αφήνοντας στην άκρη τα samples και βασίζοντας τις παραγωγές σε νέες συνθέσεις. Το σετ τους αναμένεται να κρατήσει κάτι λιγότερο από ώρα και θα τους διαδεχτεί η indie-pop μπάντα Crocodiles από το Σαν Ντιέγκο.

Το πιθανότερο είναι περίπου εκείνη την ώρα να κατευθυνθούμε στο club stage όπου κατά τις επτά και μισή ξεκινά το set του ο Ισπανός beGun.

Νέος καλλιτέχνης, μπλέκει εύστοχα ένα σωρό επιρροές στην δικιά του εκδοχή της σύγχρονης glitch/electronica, ενώ σε παρόμοιο ύφος, ίσως με περισσότερο οργανικά samples, είναι και η μουσική του Seams που παίζει αμέσως μετά.

Και στα εξωτερικά stages εκείνες τις ώρες παίζουν ενδιαφέρουσες μουσικές, προτείνουμε να το ρίξετε στις βόλτες ανάμεσα στα stages, παίρνοντας ίσως και μία γεύση από την ψυχεδελική pop του Damien Jurado (main stage, 20:15) ή για πιο uplifting διάθεση τα sample-based τζαμαρίσματα των Pad Trio είναι σταθερή αξία (19:45, outdoor stage).

Κατά τις 21:30 πάντως συστήνουμε ανεπιφύλακτα να κινηθείτε προς το main stage για την εμφάνιση του Soft Moon. Σίνθια, vintage drum machines και post-punk αισθητική, το project του μεγαλωμένου στην έρημο Mojave Luis Vasquez ακούγεται σαν να έχει έρθει από κάποιο σκοτεινό και ιδρωμένο υπόγειο της δεκαετίας του ’80 όπου άραζε με τους Joy Division και τους Bauhaus.

Αν η κιθαριστική ψυχεδέλεια είναι του γούστου σας, παραμείνετε στο main stage για το set των Wooden Shjips, όπου θα γνωρίσετε τις ευεργετικές και χορευτικές ιδιότητες της επανάληψης ενός – άντε το πολύ δύο- ριφ ανά δέκα λεπτά.

Για τους φαν του πιο ηλεκτρονικού ήχου, περίπου την ίδια ώρα ξεκινά το σετ της η Cooly G.

Ποδοσφαιριστής, μητέρα και κυρίως ικανότατη παραγωγός και dj, οι ήχοι της Cooly G προέκυψαν μέσα από την βραχύβια τάση του UK Funky, αλλά από εκεί και πέρα ανήγαγε τα στοιχεία του είδους σε άλλο επίπεδο, κυκλοφορόντας σταθερά πολύ αξιόλογες παραγωγές στο label της Hyperdub.

Η βραδιά έπεται να συνεχιστεί στο club stage όπου λίγο μετά τα μεσάνυχτα αρχίζει το σετ του ο Shackleton, ένα από τα μεγαλύτερα θαυμαστικά για το φετινό Plissken. Η μουσική του Shackleton ξεκίνησε από τα σπλάχνα της dubstep σκηνής του Bristol, αλλά σύντομα φάνηκε ότι πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που δεν χωράει σε ταμπέλες.

Το πρώτο στάδιο της καριέρας του καταγράφεται μέσω του label, στο οποίο ήταν και συνιδρυτής, Skull Disco. Dungeon ήχοι, μονολιθική προσέγγιση στο low end, επιρροές από Muslimgauze  και ευρηματικό  drum programming, ήταν κάποια από τα χαρακτηριστικά του ύφους που τον ξεχώρισαν από το σωρό καθώς η σκηνή που τον ανέδειξε κινούταν σε πιο mainstream μονοπάτια.

Τερματίζοντας την δράση της Skull Disco την πιο κατάλληλη στιγμή, ο Shackleton μετακομίζει στο Βερολίνο και ιδρύει το label Woe To The Septic Heart με σκοπό να κυκλοφορεί την μουσική του δίχως εμπορικούς περιορισμούς.

Παράλληλα η μετανάστευση του στην Γερμανία φαίνεται να επηρεάζει και τον ήχο του, ο οποίος ενσωματώνει νέα στοιχεία από τις τοπικές prog rock, kraut και  folk παραδόσεις, ενώ τα ρυθμικά μέρη των συνθέσεων του φτάνουν σε νέα επίπεδα πολυπλοκότητας. Αναμένουμε να μας καθηλώσει.

Μόλις συνέλθετε λίγο από τα καταιγιστικούς ρυθμούς του Shackleton, προτείνουμε να κινηθείτε βιαστικά προς το main stage όπου  πιθανότατα θα έχει ήδη αρχίσει το σετ του project του George Evelyn, Nightmares On Wax, στην full band εκδοχή του.

Ιστορικό σχήμα για τους οπαδούς του λεγόμενου freestyle ήχου, από το 1995 που κυκλοφόρησε ο δίσκος Smokers Delight, μέχρι σήμερα, o George Evelyn έχει βάλει την υπογραφή του σε μερικούς από τους καλύτερους δίσκους του ύφους και έχοντας επηρεάσει παράλληλα μια γενιά νεότερων καλλιτεχνών.

Μετά από μία παύση τεσσάρων χρόνων από την δισκογραφία, μέσα στο 2013 κυκλοφορεί ο δίσκος Feelin’ Good, που σηματοδοτεί την επιστροφή του project Nightmares On Wax στην ενεργό δράση.

Στο φετινό Plissken οι Nightmares On Wax έρχονται ζεστοί από μία σειρά εμφανίσεων και περιοδειών ανά τον κόσμο και η θερμοκρασία αναμένεται να ανέβει επικίνδυνα και στο κοινό.

Τελευταίο σετ στο main stage και ίσως ένα από τα καλύτερα του φεστιβάλ, αυτό των Mount Kimbie. Οι Mount Kimbie ξεκίνησαν ως το  ντουέτο των Dominic Maker και Kai Campos το 2009 με το ΕP Maybes στην Ηοtflush.

Πολλοί θεωρούν τους Mount Kimbie υπεύθυνους για τον όρο “post-dubstep” ο οποίος εφευρέθηκε για να περιγράψει την μουσική τους: γνώριμοι ρυθμοί και beats σε συνδυασμό με φωνητικά, live όργανα και στρώσεις εφέ και ηχητικής ασάφειας, συνθέτουν μία πρωτότυπη και χαρακτηριστική στερεοφωνική εικόνα.

O πρώτος δίσκος τους Crooks And Lovers (Hotlflush, 2010) απέσπασε διθυραμβικές κριτικές παγκοσμίως, αγαπήθηκε από πολλούς και δημιούργησε το κατάλληλο κλίμα αναμονής για το Cold Spring Fault Less Youth που κυκλοφόρησε τρία χρόνια αργότερα, από την «μεγάλη» Warp.

Αρκετά πιο εξελιγμένος συνθετικά και με μεγαλύτερη βάση στα φωνητικά, οι πολλές οικιακές ακροάσεις του δίσκου μας κάνουν να περιμένουμε με ανυπομονησία την πρώτη εμφάνιση των Mount Kimbie στην Ελλάδα.

Την κατακλείδα στο φετινό Plissken θα βάλει ο D/R/U/G/S με το set του στο club stage στις 3:15. Θεωρείται ως ένα από τα πλέον ανερχόμενα ονόματα στο μεγάλο νησί, ενώ το resident advisor χαρακτηρίζει τον ήχο του ως αναβίωση της ambient house με συνθέσεις εξίσου χορευτικές και ψυχεδελικές.

Δίχως να έχουμε ακούσει αρκετά από την μουσική του, υποψιαζόμαστε ότι θα είναι το ιδανικό κλείσιμο σε ένα φεστιβάλ που θα γεμίσει μπαταρίες, θα αδειάσει αυτιά και θα συζητηθεί πολύ.

Ειδική μνεία στους παραγωγούς και φίλους του Paranoise που συμμετέχουν στο φετινό Plissken: Jeph1, Duckem και BrainD.

Το Plisskën Festival έρχεται την Παρασκευή 6 και το Σάββατο 7 Ιουνίου στο Κτίριο 56 του πολιτιστικού κέντρου Ελληνικός Κόσμος. be there!