12 years ago
by Paranoise
Καλωσορίζουμε με μεγάλη μας χαρά στον Paranoise Radio τον Fleck! Είναι ένας από τους καλύτερους Έλληνες παραγωγούς της dubstep. O Fleck με την ιδιαίτερή του πορεία στην μουσική παραγωγή για περισσότερο από μία δεκαετία τώρα και τα πολύ καλά dubstep, drum’n’bass, dub releases που κυκλοφόρησε τα τελευταία χρόνια είτε free είτε μέσω πολλών διεθνών labels, όπως για παράδειγμα Six Degrees (usa), Dub Frequency (uk), Generation Bass (uk), Crossroads (usa), κέρδισε τις καλύτερες κριτικές και τον σεβασμό ξένων παραγωγών και μουσικοκριτικών.
Είναι ένας μουσικός που οι παραγωγές του τον έχουν δικαιώσει και με το παραπάνω, καθώς τα tracks του ακούγονται σε γνωστούς ραδιοφωνικούς σταθμούς του Λονδίνου και χορεύονται στα dubstep parties στην Ελλάδα. Έχει παίξει πολλές φορές live στο εξωτερικό και κυρίως στην Αγγλία, όπου έχει εμφανιστεί με αρκετά γνωστά ονόματα live on stage. Ακόμη, είναι συνιδρυτής της νεοσύστατης Breathe Records.
Παρακάτω είναι το Interview που παραχώρησε ο Fleck λίγο καιρό πριν στους Burning City για τον Paranoise. O Fleck μιλάει για την πλούσια ως τώρα πορεία του, για τις παραγωγές του, τις εμπειρίες του, αναφέρεται στα μελλοντικά του πλάνα αλλά και στο μέλλον της dubstep μουσικής. enjoy it!
Ποιός είναι ο Fleck και πώς έχει φτάσει μέχρι εδώ?
Το τρένο πέρασε πολλές φορές μπροστά μου αλλά δεν ανέβηκα ποτέ, και αποφάσισα να φτάσω μέχρι εδώ ποδαράτο. Καταϊδρωμένος. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την μουσική από μικρός, μέσα σε ένα ορμονικό ντελίριο, κάνοντας κυρίως jungle και drum and bass,
καφρίλες της εποχής μου, ήταν η δεκαετία του ’90 στα μισά της.
Φλερτάρωντας και με το hip hop, άρχισα να εισχωρώ βαθύτερα στην “υπόγεια” σκηνή που είχε δημιουργηθεί εκείνα τα χρόνια, χωρίς την παραμικρή υποψία πως κάποτε θα γινόταν “ισόγεια”. Τότε ήταν όλα πιο αγνά, πιό όμορφα, πιο εύκολα, κι ας μην υπήρχε το διαδίκτυο. Ίσως εγώ το έβλεπα έτσι, όπως κάθε έφηβος βλέπει τα πράγματα στην ηλικία αυτή.
Ξεκίνησα κάνοντας παραγωγές με ένα ληγμένο synthesizer και ένα σάπιο sampler, μέχρι που αγόρασα ένα pc με τα windows 95, κι έτσι συνέχισα με ένα ακόμα πιο ληγμένο software. Αντίξοες παραγωγές που λένε. Χωρίς ηχεία, με κάτι ακουστικά “ψείρες”,και άπειρες ώρες για χάσιμο, απτόητος σε μια γειτονιά στον Βύρωνα όπου δέσποζε το rock και το metal, καθόμουν σε μια γωνιά και ψαλίδιζα amen breaks, δακτυλοδεικτούμενος ως “ο ρεηβάς’. Ίσως επειδή με είχε δει η γειτονιά να κυκλοφορώ με μια μπλούζα frond…
Ίσως επειδή δεν ήξερα απ’ έξω τα τραγούδια των panx romana και των megadeath. Ίσως επειδή ό,τι δεν ήταν ροκ, ήταν ρέηβ. Δεν ξέρω.
Η μοίρα τα έφερε έτσι και ήρθα σε επαφή με διάφορα hip hop σχήματα, όπως οι razastarr, οι ffc, οι frontal attack, οι terror x crew, οι ζωντανοί νεκροί, για τα οποία έκανα κάποια remixes, μπλέκοντας τα rap τους με jungle ρυθμούς. Τότε άρχισαν να παίζονται κομμάτια μου στα clubs και στο ραδιόφωνο, στον life fm, στον nrg, στον rock fm, στον bluesky, και κάποια από αυτά κατάφεραν να ανέβουν ψηλά στα ελληνικά drum ‘n’ bass charts.
To 1999 υπέγραψα το πρώτο μου δισκογραφικό συμβόλαιο με την Evil records για ένα βινύλιο που περιείχε το κομμάτι “cryogenix”, το οποίο πήρε πολύ καλές κριτικές από το αγγλικό περιοδικό Knowledge.
Για να μην τα πολυλογώ, από τότε έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια, κατά την διάρκεια των οποίων ασχολήθηκα πολύ με την μουσική. Έβγαλα τις παρωπίδες, και άρχισα να κινούμαι μουσικά σε διάφορους χώρους. Από το trip hop, το funk, το breakbeat γενικότερα ,το dub και την κλασσική μουσική. Έκανα μουσική για θεατρικές παραστάσεις και ταινίες μικρού μήκους σε Ελλάδα και Ιταλία.. Και φτάσαμε ως εδώ..
Έκανες το ντεμπούτο σου στην δισκογραφία μόλις πριν ένα χρόνο ενώ ασχολείσαι χρόνια με την μουσική, γιατί αυτό?
Πριν κανά δυό χρόνια, άρχισα να ασχολούμαι με το dub και το dubstep ειδικότερα. Πειραματίστηκα με παραγωγές σε αυτό το χώρο και είδα καλή ανταπόκριση αμέσως. Αυτό με ώθησε να ασχοληθώ πιο εντατικά, κι έτσι μαζεύτηκαν γρήγορα
κάποια κομμάτια, τα οποία είπα να μαζέψω σε ένα δίσκο.. Τον ονόμασα Dub Muse.. Πήρα μια βαθιά ανάσα και τον έβγαλα. Είμαι λίγο τεμπέλης ίσως, γι’ αυτο τόσα χρόνια δεν είχα βγάλει κάτι δικό μου. Ξέρεις, όλο το λες και δεν το κάνεις ποτέ. Κακώς.
Είσαι ευχαριστημένος από την ανταπόκριση του κόσμου για το debut album σου?
Είμαι ναι, πολύ. Δεν το περίμενα. Τράβηξε αμέσως την προσοχή του κόσμου. Κυρίως στο εξωτερικό στην αρχή. Κάποιος καλοθελητής επίσης το ανέβασε σε κάποιο site σαν torrent, και όσο κακό κι αν ακούγεται αυτό, γιατί πολλοί μουσικοί το θεωρούν τραγικό, λες και θα χάσουνε τα εκατομμύρια, αυτό είναι που του έδωσε μεγάλη ώθηση και διαδόθηκε απ’ άκρη σ’άκρη. Βλέπω στο διαδίκτυο ακροατές από την Εσθονία ως τη Νέα Ζηλανδία, απο τη Νότια Αφρική ως τον Καναδά. Τελικά δεν είναι τόσο κακό το διαδύκτιο. Μπορεί να σε βοηθήσει αφάνταστα σε πολλές περιπτώσεις.
Τον τελευταίο χρόνο άρχισες να κάνεις live εμφανίσεις ξανά μετά από εννιά ολόκληρα χρόνια. Πώς αισθάνεσαι?
Αα, είχα ξεχάσει πως είναι! Είναι όμορφο να τα σπας μαζί με τον κόσμο και ο κόσμος να τα σπάει με τις μουσικές που παίζεις! Αισθάνομαι τυχερός που αν και πέρασαν τόσα χρόνια, υπάρχουν ακόμα άτομα που ακολουθούν την μουσική που κάνω και μου μεταδίδουν πολύ αγάπη. Τους ευχαριστώ όλους.
Πώς εξηγείς το γεγονός ότι έχεις μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα στο εξωτερικό, κυρίως στην Αγγλία, παρά στην Ελλάδα?
Στην Ελλάδα η dubstep κοινότητα, να το πούμε έτσι, δεν είναι πολύς καιρός που έχει μεγαλώσει. Ίσως είναι αυτός ο λόγος. Στο εξωτερικό το έδαφος ήταν ήδη καλλιεργημένο, κι έτσι ήταν πιο εύκολο να ακουστεί εκεί πρώτα η μουσική μου. Σίγουρα συνέβαλε και το γεγονός ότι πρώτα εκεί, διάφοροι dj’s άρχισαν να παίζουν κομμάτια.
Τι μέλλον έχει το Dubstep στην Ελλάδα?
Έχω αφήσει τα φύλλα δάφνης στο εξοχικό μου. Αλλά πιστεύω πως και στην Ελλάδα μεταλλάσεται σιγά σιγά αυτή η μουσική και ο κόσμος που την ακολουθεί. Δεν ξέρω αν το dubstep θα αντέξει τόσο όσο και το drum n bass. Aναπτύχθηκε τόσο απότομα, τόσο μαζικά, που μοιάζει σαν ένα κούρεμα που είναι στη μόδα. Και η ίδια η μουσική, αν δεν πειραματιστεί λίγο περισσότερο με τον εαυτό της, αν δεν ανοίξει λίγο περισσότερο τους ορίζοντες της, θα καταντήσει κουραστική. Παρ’όλα αυτά, γίνονται καλές προσπάθειες για την διάδοση και την επιβίωση της. Πολλά πάρτυ, καινούργιοι καλλιτέχνες, καινούργιες δισκογραφικές εταιρίες.. Αν υπάρξει ποιότητα, θα υπάρξει και μέλλον.
Έχεις ξεχωρίσει κάποιο event που συμμετείχες? Αν ναι, ποιο και γιατί?
Ενα event που θα μου μείνει χαραγμένο είναι εκείνο στο Huddersfield στην Αγγλία τον περασμένο Μάρτιο. Παίζαμε με τους Statelaps, Tov Celt Islam, την Connectionist και τον UMB στο Powah Soundsystem. Απίστευτη ατμόσφαιρα, ο κόσμος
μπίσταγε σύγκορμος και ξαφνικά σκάει ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, κλείνει τον ήχο, παίρνει το μικρόφωνό και λέει, βγείτε όλοι αμέσως από την πίσω πόρτα με ελαφρά πηδηματάκια. Μαχαιρώσανε τον πορτιέρη…με ψαλίδι! Μπορείς να φανταστείς τον πανικό που ακολούθησε. Έσκασε αστυνομία, περικύκλωσε τον χόρο του εγκλήματος, ασθενοφορα και άλλα τέτοια κινηματογραφικά εφέ. Δυνατή φάση. Ο πορτιέρης έζησε.
Έχεις κάνει πολλές και διάφορες συνεργασίες,τι σου έχουν προσφέρει?
Σίγουρα μια συνεργασία σου προσφέρει πολλά! Πάνω απ’ολα μια διαφορετική μουσική εμπειρία. Μοιράζεσαι με τον άλλο ιδέες, δημιουργείς όχι με τον συνήθη τρόπο, ανοίγεις λίγο περισσότερο το μυαλό σου. Επίσης μια συνεργασία βοηθά στο να βγαίνει η μουσική σου σ’ ένα ευρύτερο κοινό. Μια συνεργασία μπορεί να είναι η βάση μιας καλής φιλίας ή ενός πρωτόγονου τσακωμού.
Ποια είναι τα σχέδιά σου?
Προς το παρόν,έχω επικεντρώσει την ενέργεια μου στο label που έχουμε με τον dj Booker, την BREATHE. Μιλάμε με διάφορους καλλιτέχνες σε Ελλάδα και εξωτερικό και ετοιμάζουμε κάποιες δυνατές κυκλοφορίες. Από την άλλη, πρόκειται να κυκλοφορήσω κάποιες δουλειές μου πολύ σύντομα σε διάφορες δισκογραφικές. Μια συμμετοχή σε δυο cd compilations απο την Six Degreesrecords του dj Spooky και dj Cam,και ένα cd που θα κυκλοφορήσει για φιλανθρωπικό σκοπό με καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο και θα λέγεται Musicians for 63ζβ. Άλλες κυκλοφορίες έρχονται απο την λονδρέζικη Pesky Plates και την αμερικανική Crossroads records, καθώς και κάποια remixes από την Generation Bass. Eίναι στα σκαριά και ένα project για το οποίο δεν θέλω να πω πολλά απο τώρα, αλλά είναι σίγουρα πολύ ενδιαφέρον!
Ευχαριστούμε για την παραχώρηση της συνέντευξης, το κλείσιμο δικό σου…
Εγώ ευχαριστώ για τη φιλοξενία και την υπομονή!
