10 years ago
by Paranoise
Γειά σου Παναγιώτη. Ή αλλιώς, γειά σου Larry Gus. Πού σε πετυχαίνουμε, είσαι στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό?
Μένω στο Μιλάνο στην Ιταλία, μαζί με τη γυναίκα μου τα τελευταία 2μιση χρόνια. Νιώθω αόρατος εκεί.
Τί απαντάς ότι κάνεις σε α) γονείς, β) ακροατές που δεν έχει τύχει να σε ακούσουν και γ) στους ανθρώπους που γνωρίζεις στο εξωτερικό.
Α) Ότι ξυπνάω και κοιμάμαι χαρούμενος.
Β) Τους λέω ότι είμαι μηχανικός υπολογιστών.
Γ) Ότι έχω φύγει από την Ελλάδα και ακολουθώ την γυναίκα μου όπου πάει.
Είσαι ένας καλλιτέχνης με πολλές δεξιότητες, παίζεις όργανα, γράφεις, τραγουδάς, έχεις σπουδάσει κιόλας. Τι κέρδισες βασικά από το χρόνο των σπουδών σου, βοήθησε στην περαιτέρω εξέλιξή σου?
Αμεσα, όχι – σε καμία περίπτωση. Αλλά πάντα είναι ωραίο το diversity του να νιώθεις ότι υπάρχει μια διέξοδος κινδύνου.
Ζεις εδώ και χρόνια στο Μιλάνο. Για ποιόν λόγο το επέλεξες, γιατί δεν μετοικίζεις σε άλλη πόλη που ενδεχομένως να είσαι και πιο “μέσα” στα μουσικά δρώμενα?
«Δε θέλω να ανήκω σε καμία ομάδα/λέσχη που να έχει μέλη της άτομα σαν και εμένα.»
Κάθε πότε παίζεις live τελευταία και τί αίσθημα βγαζει.
Τον τελευταίο χρόνο παίζω αρκετά συχνά, πάντα προσπαθώ να περάσω καλά τη στιγμή που παίζω. Εϊναι αλήθεια ότι τα ταξίδια δεν είναι το καλύτερο μου και μερικές φορές νιώθω ότι θα ήμουν πολύ πιο ευτυχισμένος να μένω σπίτι και να μην κουνιέμαι.
Tι ακούς αυτό τον καιρό?
Τους τελευταίους 4 μήνες ακούω εμμονικά Σαββόπουλο και σκέφτομαι οτι ίσως αυτό έχει να κάνει με το ότι λείπω από την Ελλάδα.
Πού βρίσκεις έμπνευση, αυτό το κάτι που σου φτιάχνει την κατάλληλη διάθεση να δημιουργήσεις?
Το μόνο πράγμα που κάνω είναι να σηκώνομαι κάθε πρωί και να δουλεύω.
Είχες κάποιον μουσικό ως πρότυπο? Αν ναι, προσπάθησες να μιμηθείς στοιχεία της μουσικής του?
Ξεκίνησα αντιγράφοντας τον Fourtet, συνέχισα αντιγράφοντας τον Madlib και τον Panda Bear και κατέληξα.
Κάνε μας το ονειρικό Lineup που θα έπαιζες μαζί.
Captain Beefheart, Eric Copeland, D’Angelo (ειδικά τώρα που πάχυνε) και Άγγελος Κυρίου.
Πώς κάνεις τις παραγωγές σου, τί εξοπλισμό χρησιμοποιείς και τί software?
Ντραμς, Ableton, μικρόφωνα και Samples.
Είσαι ανοιχτός σε συνεργασίες? Υπάρχει κάποιος με τον οποίο θα ήθελες να δουλέψεις μαζί, ή προτιμάς απλά να βγάζεις τον δικό σου εαυτό στην μουσική σου?
Από τη στιγμή που με παράτησε ο drummer μου πριν από 9 χρόνια, αποφάσισα ότι θα δουλεύω για πάντα μόνος μου και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.
Μετά από το αξέχαστο Stitches το οποίο σε ανέδειξε, αλλά και τo Iasmos, ήρθε πέρσι το Silent Congas στην σπουδαία DFA. Θες να μας πεις λίγο πώς σε προσέγγισαν, πώς προέκυψε η συνεργασία.
Μετά το remix για τους Yacht, μερικούς μήνες αργότερα η DFA αποφάσισε να κυκλοφορήσει το Years Not Living, αφού όμως πρώτα το είχαν απορρίψει, καθώς ‘δεν ταίριαζε καθόλου με τον ήχο της εταιρίας’. Το Silent Congas ήταν ουσιαστικά outtakes απο το ‘Years..’ και το κυκλοφορήσαμε δωρέαν, ώστε να αποφύγουμε τη διαδικασία άδειας χρήσης για τα samples.
Ποιές ήταν οι πρώτες σου σκέψεις για τη συνεργασία με την DFA?
Πρώτες σκέψεις? Στην αρχή ήμουν σοκαρισμένος. Ακόμα είμαι!
‘Years Not Living’ : τί ακριβώς σημαίνει για σένα αυτή η φράση-τίτλος του album σου?
Είναι τα κάτι ανάμεσα στο ‘αναζητώντας το χαμένο χρόνο’ του Προύστ, στο ‘Ζωή: Οδηγίες Χρήσης’ του Περέκ και το ‘Η Ζωή που δεν έζησα’ της Μιρέλας Παπαοικονόμου.
Σχετικά με το Years Not Living, τί feedback έχεις πάρει ως τώρα, λογικά πρέπει να είσαι ευχαριστημένος από κριτικές, από το πόσο παίζουν τα κομμάτια σου, από πωλήσεις και την όλη ανταπόκριση, σωστά?
Από μέτριο, αποκρουστικό, καλό, ικανοποιητικό, μέχρι – το καλύτερο, από κάτοικο στο Salt Lake City – ότι το live ήταν ‘ό,τι χειρότερο έχει δει στη ζωή του’.
Αληθεύει ότι θα βγει και ντοκυμαντέρ για το album process? Τι ακριβώς να περιμένουμε?
Αυτή τη στιγμή, η ταινία είναι στο μοντάζ και είναι έτοιμο να βγει απο στιγμή σε στιγμή. Ο σκηνοθέτης Βασίλης Κατσούπης είναι πόλυ καλός φίλος και επιμελείται όλα τα video μου. Περιμένετε κακό χιούμορ, ιδρωμένα εσώρουχα στην επαρχία, κοτόπουλο απο τον Περικλή, παγωτό απο το Λίντο, father problems, διαλυμένες οικογένειες, αποτυχία, αποτυχία, αποτυχία.
Μετά το πρόσφατο άλμπουμ, έχεις ξεκινήσει την επόμενη σου δουλειά ή είναι νωρίς?
Έχω ξεκινήσει ήδη – ο επόμενος μου δίσκος θα λέγεται ‘In Ballast (to the White)’ και είναι δυο χρόνια που ετοιμάζω τα κομμάτια. Σκοπεύω να τον τελειώσω πριν τις 5 Ιουλίου και σκεφτόμουν τη μέθοδο του Years Not Living χωρίς πολλές συγχορδίες. Robert Wyatt / Joni Mitchell.
Πόσο έχει αλλάξει η αντίληψη σου από τη στιγμή που βρέθηκες στην Αμερική? Υπάρχουν διαφορές στο πως γίνεται/ διακινείται η μουσική?
Αυτό που μου έκανε πιο πολύ εντύπωση, είναι το πόσο πολύ οι Αμερικάνοι μουσικοί είναι πιο direct στο δημιουργικό κομμάτι της δουλειάς τους, χωρίς να αναλώνονται.
Any new names to look out for?
Polygrains, Dozen Draft, Στράτος Τσιπουρλιάνος
Συμπληρώνεις όπως θες:
Αν δεν ήσουν μουσικός θα ήσουν: θα καθάριζα τουαλέτες σε ένα στούντιο.
Ο Βόλος είναι μια πόλη όπου: με ισοπεδώνει η νοσταλγία.
Ο καλύτερος δίσκος ever είναι: Radio City των Big Star
Όταν δεν παίζω μουσική μου αρέσει να: διαβάζω βιβλία, να βλέπω τα σκυλιά να φασώνονται στο πάρκο, να τρώω κακό φαγητό, να παχαίνω και να αδυνατίζω, να παρατηρώ όμορφους άντρες.
Κοιτώντας στο μέλλον, τι είναι αυτό που θα σε ολοκλήρωνε σαν καλλιτέχνη?
Nα συνεχίσω να γράφω μουσική και να τρώω χωρίς να παχαίνω.
Ένα μήνυμα στο κοινό που διαβάζει.
Ο Louis CK είναι ο Γκοντάρ.
*Ευχαριστούμε θερμά τον Νίκο Μπαρπάκη – Espeekay για την συμμετοχή και συνεισφορά του στην συνέντευξη.
