6 years ago
by The Plughead
Είναι κάποιοι παραγωγοί που καταφέρνουν να ξεχωρίσουν αμέσως, δημιουργώντας ήχο χαρακτηριστικό και παράλληλα γνώριμο. Ένας από αυτούς είναι σίγουρα ο Beneath, o οποίος αναδιοργανώνει στρατηγικά σκληρούς σκοτεινούς ήχους από Bristol μεριά, ρίχνοντάς τους περίπου δέκα χτύπους το λεπτό πιο κάτω και προσθέτοντας κάτι από την κρουστή γκρούβα της UK Funky.
Οι τόνοι είναι χαμηλοί στην κυριολεξία και μεταφορικά, με τον Beneath να κυκλοφορεί σταθερά EPs σε εκλεκτές μικρές εκδόσεις σε labels όπως οι PAN, Berbesique Heroiqe, Nice & Bump και στην προσωπική του No Symbols.
Σειρά ήρθε τώρα και για την Hotline Recordings να φιλοξενήσει την μουσική του σε βινύλιο. Η κυκλοφορία υπ’ αριθμόν 13 με το Seeus στην Α πλευρά και το Ovaride στην Β.
Tο Seeus ξεκινά με μία μακροσκελή εισαγωγή που φτάνει την βελόνα περίπου στο πρώτο τρίτο του δίσκου. Λευκός θόρυβος και το φωνητικό θέμα / μάντρα του κομματιού να ξεδιπλώνεται σταδιακά, λαβωμένο από μεταλλικές υφές και κατακερματισμούς.
Ιδανικό για έναυσμα σκοτεινών και βίαιων σετ, ή και για άδειασμα κάπου στα μισά, βιομηχανική σιωπή πριν την καταιγίδα που ξεσπά με την εισαγωγή του κυρίως ρυθμικού θέματος.
Βαριά και επιθετική τυμπανοκρουσία που υπόσχεται να διπλώσει dancefloors στα δύο, εναλλάσσεται με την βραχνή dubby μπασογραμμή στο ατέρμονο χτίσιμο έντασης που συνεχίζει δίχως κάθαρση με μερικές παύσεις, μέχρι το τέλος του κομματιού.
Ζόρικο και επικίνδυνο κομμάτι σίγουρα, ικανό τόσο να ανεβάσει ένα σετ, όσο και να το ισοπεδώσει. Το φωνητικό θέμα καρφώνεται στο κεφάλι για τα καλά πάντως. You probably see us but you don’t see us.
Το Ovaride ίσως να είναι πιο φιλικό στην χρήση και πιο τυπικό Beneath υλικό. Έναυσμα με έναν steppy ρυθμικό σκελετό ο οποίος σταδιακά περιπλέκεται και αποπλέκεται με μια μυώδη μπασογραμμή να τον κρατάει εν κινήσει. Το κομμάτι συνειρμικά θυμίζει τόσο dubstep /grime όσο και jungle αλλά δεν είναι τίποτα από τα δύο. Ανοίκει στον χώρο ανάμεσα όπου ο Βeneath αισθάνεται άνετα να κάνει ηχεία να τρίζουν. Music for the mature bass head…
