6 years ago
by Cryptic
Η δισκογραφική της Hyperdub μόλις ξεκίνησε να καταγράφει τις κυκλοφορίες της με τριψήφιους αριθμούς, κράτησε όμως τον αριθμό καταλόγου 100 για τον αγαπημένο της William Emmanuel Bevan, ή αλλιώς Burial, για εκείνον δηλαδή που σήμανε και την αρχή της, 10 έτη πριν.
Οι κυκλοφορίες του πάντοτε ήταν πολυαναμενόμενες, με μέγιστο ενδιαφέρον και επαναθεωρούσαν τον τρόπο με τον οποίο ακούγεται η ηλεκτρονική μουσική. Αυτή την φορά όμως προκάλεσε στα μουσικά blogs για έναν απρόοπτο λόγο, που είχε να κάνει με την ανακοίνωση της κυκλοφορίας.
Συγκεκριμένα, μέρες πριν την επίσημη δημοσίευση από τον ίδιο ή την δισκογραφική, αντίγραφα του δίσκου πουλήθηκαν κατά λάθος σε κατάστημα του Toronto την ημέρα του Black Friday, με την ύστερη δικαιολογία πως δεν ανέγραφαν κάποιον τίτλο και δεν ήταν ενημερωμένοι για την ακριβή διάθεση της κυκλοφορίας. Αυτό εξόργισε μέλη της δισκογραφικής, το οποίο οδήγησε έπειτα στην ηλεκτρονική διάθεση της κυκλοφορίας από το bandcamp της Hyperdub.
Ωστόσο, μεγαλύτερες παρεξηγήσεις δεν δημιουργήθηκαν και η παγκόσμια διάθεση του βινυλίου ανακοινώθηκε για τις 30 Νοεμβρίου.
Αυτό που μας παρουσιάζει εδώ λοιπόν ο συναισθηματικός παραγωγός με την άγνωστη ταυτότητα, είναι 2 νέα προσωπικά κομμάτια, το Young Death και το b-side Nightmarket.
Όπως συνηθίζει να κάνει σε κάθε δημιουργία του, σπάει κι εδώ τα δεσμά της πρότυπης ηλεκτρονικής μουσικής, αφαιρώντας τον συνεχή ρυθμό, πειράζοντας την ταχύτητα των μελωδιών του και αποσυνθέτοντας το κομμάτι σε πολλά υπο-μέρη.
Πλούσιο και πολυπειραγμένο arrangement, χωρίς η παραγωγή να χάνει την συνοχή της, αλλά να αφήνει τον ακροατή με την αίσθηση πως το κομμάτι δεν τελειώνει, όμως χάνεται και σβήνει για να συνεχιστεί στην φαντασία.
Αποδεικνύει για πολλοστή φορά την μαεστρία του στο να κατασκευάζει ατμόσφαιρες έντονης συναισθηματικής φόρτισης με την δημιουργική χρήση λευκών θορύβων, που προσδίδουν αναμνηστικό χαρακτήρα στις παραγωγές του.
Με την εναλλαγή κλιμάκων που άλλοτε προξενούν άγχος, συγκίνηση, άλλοτε μίσος ή απογοήτευση. Με αποκόμματα στίχων που συμπληρώνουν μια ερωτική καντάδα, είτε υποσχέσεις αγάπης από ανθρώπινες σχέσεις που έχουν μείνει στο ράφι.
Ο λόγος για τον οποίο ο Burial καταφέρνει να προκαλέσει με κάθε κυκλοφορία του άλλωστε, δεν είναι απλά η πρωτοτυπία ή ο μυστικισμός του. Είναι το ότι, αποβάλλοντας κάθε εμπορικό στοιχείο από τις παραγωγές του, βασίζεται σε μια ειλικρινέστατη εξομολόγηση προσωπικών στιγμών με την μορφή μουσικής, που δε λείπουν από τις καθημερινές σκέψεις του καθενός.
Χαρακτηριστικό και των δυο κομματιών είναι οι απρόσμενες παύσεις, που προτιμά στις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες του. Ωστόσο, αυτήν την φορά παρουσιάζονται περισσότερες και καλοδουλεμένες, καθώς δεν διακόπτουν το ταξίδι που περιγράφεται, αλλά το εμπλουτίζουν με θεατρικότητα, γεγονός που καθιστά το ύφος του μοναδικό και τον ίδιο έναν έμπιστο σκηνογράφο.
Σε κάθε παύση πάντως, συμβαίνει μια ενδιάμεση στάση όπου τα συναισθήματα καθαρίζουν, ώστε ο ακροατής να ξεμπλεχτεί και να καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο θα ταυτίσει τις ποικίλες μελωδίες με τις αναμνήσεις του.
Το μόνο που θα έλεγε κανείς ότι λείπει από αυτήν την κυκλοφορία, είναι η δυναμική και η ένταση στον ρυθμό, ο οποίος είτε απουσιάζει, είτε κρύβεται πίσω από ανακατασκευασμένες μελωδίες. Στοιχείο το οποίο αποτελούσε βάση της κατασκευής των παραγωγών του Burial στις πρώτες δύο LP κυκλοφορίες του, που όμως δείχνει εδώ και καιρό να εγκαταλείπει, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στην αποσύνθεση και την δημιουργία κινηματογραφικού ύφους.
Tracklist:
01. Young Death – 05:49
02. Nightmarket – 07:25
