
9 years ago
by The Plughead
Πρώτο ολοκληρωμένο album για μία από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές της σύγχρονης soul.
Η φωνή της Fatima αποτελεί σίγουρα ένα από τα ορόσημα της σύγχρονης ηλεκτρονικής soul. Από το 2010 που ξεκίνησε την ανοδική της πορεία, η Σουηδέζα – πλέον κάτοικος Νέας Υόρκης – Fatima έχει ντύσει με την βελούδινη φωνή της αρκετές παραγωγές καλλιτεχνών όπως Floating Points, Dam Funk, Funkineven και Dirg Gerner οι περισσότερες των οποίων κυκλοφόρησαν μέσω της Eglo Records σε διάφορα EP’s και singles.
Τέσσερα χρόνια μετά το ντεμπούτο της η νεαρή τραγουδίστρια κυκλοφορεί το πρώτο της ολοκληρωμένο album και πάλι από την Eglo Records.
Tα credits της παραγωγής του δίσκου είναι εντυπωσιακά, με παραγωγές από Floating Points, Oh No, Computer Jay, Flako και άλλων να δημιουργούν το ιδανικότερο «χαλί» για να πατήσει η φωνή της Fatima.
Ένα «χαλί» αρκετά ποικίλο και κατά κάποιο τρόπο αποσπασματικό, όπου πιο πειραματικές συνθέσεις στέκονται πλάι σε πιο καθαρόαιμα soul κομμάτια. Οι εναλλαγές αυτές από την μία στερούν από τον δίσκο μία συνοχή πέρα από την φωνή της Fatima.
Από την άλλη όμως, ίσως να εξυπηρετούν αυτόν τον σκοπό ακριβώς, να τονίσουν δηλαδή την γλαφυρότητα της φωνής της Fatima και την ικανότητα της να ανταποκρίνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε διαφορετικού είδους συνθέσεις.
Στα χρέη της παραγωγής, το αφεντικό της Eglo, Floating Points υπογράφει έξι συνολικά από τα δώδεκα κομμάτια του δίσκου με τα Do Better και Biggest Joke Of All να ξεχωρίζουν.
Το εναρκτήριο Do Better είναι δίχως αμφιβολία ένα από τα κομμάτια της χρονιάς. Καθαρόαιμο soul groove με την συμβολή του Theo Parrish, εξαίρετο «κινηματογραφικό» horn section και φυσικά τα μοναδικά φωνητικά της Fatima.
Λιγότερο εντυπωσιακό, περισσότερο ουσιώδες παρά πρωτότυπο, το Biggest Joke Of All, παρέχει ακριβώς τα απαραίτητα για τα μελωδικά ανεβοκατεβάσματα της φωνής της νεαρής τραγουδίστριας. Μερικές φορές ένα groovy beat και μία jazzy γραμμή synth αρκούν.
Στα υπόλοιπα του δίσκου, ο Oh No υπογράφει το bea tτου Technology και δίνει στην Fatima ένα άρωμα από L.A. που ανεπαίσθητα φέρει στο νου δουλειές της Erykah Badu.
Ο Flako είναι υπεύθυνος για δύο συνθέσεις στον δίσκο, τα απανωτά Family και La Neta. To Family κλείνει έξυπνα το μάτι σε πιο bossaρυθμούς και σε προσκαλεί για ένα κοκτέιλ στο μπαλκόνι, ενώ το La Neta ξεκινά ως τυπική μπαλάντα αλλά σταδιακά αποκτά όλο και περισσότερο ρυθμικό ενδιαφέρον, μέχρι το soulful κλείσιμο.
Χαρακτηριστικός “eglo” ήχος. Τον δίσκο ολοκληρώνουν το βρώμικο electrofunk του Computer Jay Circles, το αργόσυρτο crunk του Scoop Deville και το πιο σκοτεινό Talk σε παραγωγή του Knxwledge.
Στην πρώτη ακρόαση του, ο δίσκος ντεμπούτο της Fatima, ξενίζει λίγο με την πληθωρικότητα του, όσο αναφορά το ύφος των παραγωγών. Κάποια κομμάτια σε κερδίζουν στα πρώτα δεύτερα, άλλα νιώθεις ότι πρέπει να τα ξανακούσεις ενώ κάποια τα ξέχασες αμέσως.
Η φωνή της Fatima όμως πολύ δύσκολα σ’ αφήνει αδιάφορο και σίγουρα είναι ο λόγος που η βελόνα θα επιστρέψει πολλές φορές στην αρχή της πρώτης πλευράς για πολλές ακόμα ακροάσεις.