7 years ago
by A@H20
Ο Jay Daniel είναι είναι ένα από τα φωτεινότερα αστέρια της τελευταίας γενιάς ηλεκτρονικής μουσικής στο Detroit και κάποιοι θεωρούν ότι για τα επόμενα χρόνια το όνομά του θα ακούγεται όλο και περισσότερο.
Το Boiler Room τον αποκαλεί «μία από τις πιο συναρπαστικές νέες ανακαλύψεις που κάναμε στο Detroit. O Jay Daniel, είναι επίσημα ο νέος μας αγαπημένος Dj. Απίστευτο ταλέντο».
Η μητέρα του είναι η Naomi Daniel τραγουδίστρια και συνθέτης γνωστή από τα τραγούδια Stars και Feel The Fire κλασσικά κομμάτια από την αρχή της δεκαετίας του ’90, την οποία παραγωγή είχε κάνει ο Carl Graig.
Ξεκίνησε σαν dj το 2010 στο Detroit μαζί με τον φίλο και καθοδηγητή του Motor City wunderkind Kyle Hall, με μια μηναία εκδήλωση με το όνομα “Fundamentals”, αλλά αναδείχθηκε το 2012 στο Movement Festival Detroit.
Λίγο καιρό αργότερα αρχίζει να γράφει επηρεασμένος από τους βετεράνους της Detroit ηλεκτρονικής μουσικής, Moodymann και Theo Parrish και το 2013 κυκλοφορεί το ΕΡ Scorpio Rissing στην ιστορική Sound Signature του Theo Parrish. Το 2014 κυκλοφορεί το 2πλό ΕP Κarmatic Equations στην Wild Oats του Kyle Hall, ενώ την ίδια χρονιά ο FunkinEven κυκλοφορεί το Abyss μαζί με τον Jay Daniel στην Apron Records.
Το 2015 δημιουργεί την δική του δισκογραφική εταιρεία Watusi High και κυκλοφορεί το School Dance EP. Έναν χρόνο αργότερα, δηλαδή από τα τέλη του Νοεμβρίου 2016, κυκλοφορεί τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο του, Broken Knowz, στην Technicolour, θυγατρική της Ninja Tune.
Το Broken Knowz έχει ηχογραφηθεί όλο στο υπόγειο της μητέρας του, χρησιμοποιώντας ένα mixer multi–tracks, κρουστά, ενώ τα κομμάτια συχνά διαθέτουν μελωδικά πλήκτρα με ήχους όπως φλάουτα και άλλα πνευστά, εκτός από τους ατμοσφαιρικούς ήχους του synth, κι όλα αυτά δεμένα πάνω στα drumming που δημιουργεί. To Broken Knowz μουσικά βρίσκεται μεταξύ των deep house, downtempo, tribal, african, breaks, techno.
Ο δίσκος ξεκινάει με το Last Of Dogons, απλό κομμάτι στηριγμένο εξολοκλήρου στα εναλλασσόμενα παλαμάκια, δίνοντας την αίσθηση ενός ξεχασμένου παραδοσιακού αφρικάνικου τραγουδιού, χαμένο κάπου στα βάθη της ζούγκλας. Ακολουθεί το Paradise Valley και εδώ τα κρουστά έχουν την τιμητική τους, με μια χροιά downtempo, με τα synths του Jay Daniel να κρατάνε το περισσότερο βάρος και οι ήχοι τους να θυμίζουν τα πρώτα disco της δεκαετίας του ’70 στην Αμερική.
Έπεται το Niiko που στηρίζεται σε μια λούπα ως σταθερό σημείο αναφοράς, ενώ το beat «βαδίζει» στις μουσικές της Αφρικής, ακολουθεί το 1001 Nights. Το κομμάτι ξεκινάει με ένα πολύ ωραίο beat που χτίζεται σιγά σιγά και εξελίσσεται με μια ατμόσφαιρα περισσότερο fusion από τους ήχους του synth.
Συνέχεια δίνει το Squeaky Maya σε techno ύφος, δυνατό κομμάτι με ωραίες μελωδίες αλλά συνάμα σκοτεινό, ενώ στα ίδια μουσικά χνάρια είναι και το επόμενο, το $hake It Down, επίσης δυνατό κομμάτι με περισσότερη έμφαση στο beat. Ακολουθεί το Knowledge Of Selfie σε μια πιο deep house διάθεση. Το διαδέχεται το Boolin, όπου πάλι το beat κυριαρχεί και ο δίσκος τελειώνει με το Yemaya με την tribal χροιά του.
Με ενθουσίασε η ακρόαση του δίσκου, επειδή μου άρεσε η προσέγγισή του σε διαφορετικά είδη, με μια διάθεση πειραματισμού, χωρίς να ξεχνάει από ποιον μουσικό χώρο προέρχεται. Το Broken Knowz του Jay Daniel, αξίζει την προσοχή σας. Τα κομμάτια που ξεχώρισα ήταν τα Last Of The Dogons, Paradise Valey, 1001 Nights.
