Best Albums of 2017

30. Shed – The Final Experiment [Monkeytown]

Το The Final Experiment του René Pawlowitz aka Shed για λογαριασμό του βερολινέζικου label Monkeytown Records αποτέλεσε ένα από τα καλύτερα albums του 2017 στην leftfield / techno / IDM μουσική. Ατμοσφαιρικό, με αρκετά μελωδικά synth beatless tracks (Xtra, Extreme Sat, System Azac), αλλά το κύριο μέρος του παραπέμπει αναπόφευκτα στον κλασσικό IDM electronica ήχο που μας χάριζαν στις αρχές του ’90 οι Plaid, Aphex Twin, Autechre κλπ. Ως παραγωγός είναι γνωστό ότι κάνει χρήση δεκάδων προσωνυμιών με μια μακροσκελή λίστα από κυκλοφορίες από το 2004. Mένει να δούμε εάν το τέταρτο κατά σειρά album θα αποτελέσει και το τελευταίο πείραμα του Shed.

29. Talaboman – The Night Land [R & S]

Μετά από το debut project τους το 2014 με το Sideral, αλλά και έχοντας μοιραστεί τα decks αρκετές φορές ο Σουηδός Axel Boman και ο Καταλανός John Talabot (μαζί ως Talaboman), δίνουν πλέον το στίγμα τους σαν duo με μία ηλεκτρονική μουσική που στόχο έχει την αλληλεπίδραση των δύο παραγωγών. Με πιο ταξιδιάρικη και digital θα λέγαμε αισθητική, το The Night Land στην R & S αποτελεί ένα πολύ δυνατό dance album που ακούγεται στο σπίτι με την ίδια ευκολία που θα ακουγόταν και σε ένα warm up ενός party, πάντα σε ένταση που να επιτρέπει στον ακροατή να εντοπίσει τα ιδιαίτερα στοιχεία και λεπτομέρειες που κρύβονται σε κάθε κομμάτι του δίσκου.

28. Jay Glass Dubs – Dubs [Ecstatic]

Σίγουρα μία από τις ελληνικές κυκλοφορίες που ξεχώρισαν φέτος ήταν αυτή του Jay Glass Dubs. Το Dubs που κυκλοφόρησε στα μέσα Νοεμβρίου από την Ecstatic αποτελεί στην ουσία μία συλλογή με 12 κομμάτια επιλεγμένα από τα πρώτα χρόνια του Jay Glass Dubs, ηχογραφημένα με γνώμονα την αντι-πραγματολογική ιστορική προσέγγιση της Dub μουσικής. Έχοντας ως αναφορά επιρροές από shoegaze, synth-wave, dub techno κ.ά., ο Jay Glass Dubs χρησιμοποιεί κλασσικές Dub φόρμες και βρίσκει θεματολογία στην επένδυση αυτών με ήχους από ένα μεγάλο μουσικό φάσμα. Το Dubs σύστησε τον καινοτόμο ήχο του Jay Glass Dubs σε ένα πιο ευρύ κοινό που σίγουρα θα τον αναζητήσει περισσότερο στο μέλλον.

27. Shabazz Palaces – Quazarz [Sub Pop]

Το hip hop project, Shabazz Palaces, του Ishmael Butler από τους Digable Planets, αυτήν την χρονιά κυκλοφόρησε το διπλό άλμπουμ Quazarz, vs The Jealous Machines και Βorn On A Gangster Star. Οι συνθέσεις των κομματιών αποτελούνται από ήχους με πολύ echo και reverb, όπως και τα φωνητικά, samples από αφηρημένους θορύβους μέχρι ζωντανή ηχογράφηση του mbira. Πολιτικά “βαμμένοι” στίχοι για την σημερινή κατάσταση στην Αμερική. Ένα υπέροχο ζευγάρι ολοκληρωμένων δίσκων με αισθητική, σκοτεινή διάθεση και αληθινό hip hop. Κυκλοφόρησε τον Ιούλιο μέσα από την Sub Pop και είναι ουσιαστικά το τρίτο άλμπουμ στην ως τώρα πορεία τους.

26. Lapalux – Ruinism [Brainfeeder]

Ο Βρετανός Stuart Howard, γνωστός ως Lapalux, το 2017 κυκλοφόρησε το τρίτο του κατά σειρά άλμπουμ στην εταιρεία του Flying Lotus, την Brainfeeder. Το Lustmore του 2015 βασίστηκε στο concept της “hypnagogia”, μια κατάσταση της συνείδησης μεταξύ αφύπνισης και ύπνου. Στο Ruinism επιχειρεί να διερευνήσει το κενό μεταξύ ζωής και θανάτου. Ένα άλμπουμ που ισορροπεί ανάμεσα στην κλασσική και μετα-ηλεκτρονική νοοτροπία όπου οι υφές του δεν στερούνται ανθρώπινης ψυχής.

25. Clap! Clap! – A Thousand Skies [Black Acre]

Τυπικά είναι ένα concept album άλμπουμ από τον ιταλικής καταγωγής Cristiano Crisci, αλλιώς Clap! Clap!, που εξιστορεί τα κρυφά ταξίδια ενός κοριτσιού στο διάστημα, κυρίως μέσα από την μουσική και με ελάχιστους στίχους. 15 διαφορετικά κομμάτια γεμάτα φρέσκα αφρικάνικα τύμπανα, ιδιαίτερες ιδέες, αρμονία και εναλλαγή bpm συνθέτουν το A Thousand Skies που διατίθεται από την Black Acre. Κάποια jazz στοιχεία και γενικά μια soft αίσθηση είναι κάτι που δεν μπορέσαμε να αγνοήσουμε ώστε να περιμένουμε στο μέλλον ακόμη περισσότερα προς αυτήν την κατεύθυνση.

24. Thundercat – Drunk [Brainfeeder]

Το Drunk αποτελεί ένα επικό ταξίδι 23 κομματιών από την ιδιαίτερη ειρωνική – σκοτεινή περσόνα του μπασίστα Steve Bruner, γνωστoύ και ως Thundercat. Ένα κράμα από hip hop και r’n’b στοιχεία, σε συνδυασμό με ψυχεδελική jazz και groovy μελωδίες συνθέτουν τα 51 λεπτά διαμαρτυρίας του Bruner για την σύγχρονη πραγματικότητα. Την εικόνα έρχονται να συμπληρώσουν οι συμμετοχές των Kendrick Lamar, Pharrell, Michael McDonald, Kenny Loggins, Wiz Khalifa, Kamasi Washington και Flying Lotus σε έναν ακόμη κορυφαίο δίσκο από την Brainfeeder.

23. Four Tet – New Energy [Text]

O σπουδαίος Βρετανός παραγωγός είναι αναμφίβολα ένας από τους ποιοτικότερους μουσικός που έχουν αναδειχθεί στον τρέχων αιώνα. Το 2017 ο αγαπημένος μας Kieran Hebden aka Four Tet έβγαλε το νέο του άλμπουμ, 11ο ή 10ο αν προτιμάτε, στην ως τώρα αξιοζήλευτη πορεία του και ικανοποίησε εμφατικά τις δικαίως υψηλές μας προσδοκίες. Η 23η θέση στην παρούσα κατάταξη σαφώς και τον αδικεί, μιας και το New Energy είναι ένας δίσκος, με αρχή – μέση – τέλος, ένα αστείρευτο σύμπαν καλαίσθητων μελωδιών που κινούνται ανάμεσα σε ambient, minimal, house, techno και αξίζουν όχι απλά προσοχής, αλλά πολλών ακροαστικών απολαύσεων. Ένας ακόμη δίσκος του, που ήρθε μέσα από την δική του Text, για να μείνει στις καρδιές μας.

22. Shigeto – The New Monday [Ghostly International]

Ο νέος δίσκος του κατοίκου Detroit τα τελευταία έτη Shigeto ήρθε 4 χρόνια μετά την προηγούμενη ολοκληρωμένη του δουλειά και όπως ήταν εύλογο, δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο. Χωρίς να είναι κάτι το “φοβερό”, καταφέρνει εύκολα να μαγνητίσει το ενδιαφέρον και τελικά να σε κερδίσει. Έχοντας επιρροές από την jazz, η μουσική του χαρακτηρίζεται συνήθως από ένα μοναδικό μείγμα instrumental hip hop παραγωγών και τεχνοτροπιών ηλεκτρονικής μουσικής σε διάφορα μοτίβα, house, techno, leftfield, electronica, footwork, κάτι που πράττει και στο The New Monday. O δίσκος βγήκε από την σταθερή στέγη του καλλιτέχνη, την Ghostly Intenational, και περιλαμβάνει ορισμένα διαμάντια, όπως το Detroit Part II.

21. Stand High Patrol – The Shift [Stand High]

Οι reggae τελειομανείς Stand High Patrol, επέστρεψαν με ένα φοβερό άλμπουμ στην δική τους Stand High, με παντελή απουσία του reggae στοιχείου. Αντ’ αυτού έχουμε μια άριστη μίξη hip hop με χαλαρωτική jazz, δίνοντας έναν πραγματικά μοναδικό ήχο. Η τελειομανία των Γάλλων μουσικών στο The Shift είναι εμφανής στα πεντακάθαρα κρουστά, στα αέρινα ηχοτοπία και τέλος στο ανανεωμένο flow και στίχους του φαινόμενου, Pupajim.

20. The Black Angels – Death Song [Partisan]

Οι Αμερικανοί Black Angels από το Austin του Texas, στον πέμπτο τους δίσκο ενώνουν μετά από 13 χρόνια καριέρας τα δύο μέρη του τίτλου του κομματιού των Velvet Underground που ενέπνευσε το όνομά τους, παρουσιάζοντας μας ίσως το πιο προοδευτικό τους έργο μέχρι σήμερα. Τολμηρές, σύνθετες, λαβυρινθώδεις συνθέσεις στο Death Song που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2017 μέσα από την Partisan.

19. Artefakt – Kinship [Delsin]

Από το 2014 οι Ολλανδοί παραγωγοί Nick Lapien και Robin Koek έχουν κυκλοφορήσει μια χούφτα EP’s ως Artefakt σε δισκογραφικές όπως οι Delsin, Prologue και Deep Sound Channel. Το 2017 ήταν και η χρονιά που κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο Kinship στην αγαπημένη τους Delsin Records. Η δεξιοτεχνία του duo για ποικίλη παραγωγή και διαφορετικούς ρυθμούς είναι εμφανής. H εκπληκτική ικανότητά τους να συνδυάζουν το δυναμικό techno beat με μελαγχολικές ατμόσφαιρες, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο επεξεργάζονται την υφή και τον τόνο του χαρακτηριστικού τους ήχου, τους έχει καταστήσει πλήρως ιδιαίτερους techno παραγωγούς, με το Kinship να αποτελεί εξαιρετικά ισορροπημένη παραγωγή που ακούγεται εξίσου καλά στο σπίτι και στο dancefloor.

18. Rødhåd – Anxious [Dystopian]

Ο Mike Bierbach, γνωστός και ως Rødhåd, ιδρυτής της δισκογραφικής Dystopian, επιτέλους έφτασε στο ντεμπούτο άλμπουμ του, Anxious, μετά από πέντε χρόνια ως βασιλιάς του νέου techno ήχου. Για τον δίσκο αυτόν ο Βερολινέζος καλλιτέχνης κοιτάζει πέρα από το μεθυστικό και υπνωτικό του ύφος, προς κάτι εμφανώς μεγαλύτερο και θεατρικότερο, χωρίς όμως να ξεφεύγει δραστικά από τον καθιερωμένο ήχο του. Σίγουρα σκυθρωπό και περίπλοκο, μα ένα λεπτομερές πορτρέτο ζωγραφισμένο σε αποχρώσεις του γκρι. Το άλμπουμ Anxious τονίζει αυτόν τον ήχο περαιτέρω, προσθέτοντας βαθύτερες μελωδικές υφές σε μια ήδη συναρπαστική ηχητική παλέτα. Σίγουρα ένα από τα πιο επικά techno άλμπουμ του έτους.

17. Kelela – Take Me Apart [Warp]

Από το 2013 κιόλας, η Kelela υπήρξε μία από τις πιο ολοκληρωμένες R&B παρουσίες που συγχωνεύονται σ’ αυτήν η ισχυρή και μεταλλική φωνή της, μαζί με την δυναμική και γοητευτική μουσική της. Το πρωτοποριακό ντεμπούτο που κυκλοφόρησε με τίτλο Take Me Apart στην Warp τον περασμένο Οκτώβριο, γεμάτο από ατμοσφαιρικά synths, σε συνδυασμό με την λεπτή φωνή της, θεωρείται αναμφίβολα ένα από τα πιο επιτυχημένα albums του έτους. Με την σειρά τα κομμάτια που το αποτελούν κάνουν μία αναδρομή στα στάδια που περνάει ο κάθε άνθρωπος μετά από μία εμπειρία χωρισμού, όπως τα βίωσε και αναφέρει η ίδια πρόσφατα. Αφύπνιση συναισθημάτων, ατμοσφαιρικά beats και ειδυλλιακά vocals είναι οι λέξεις που χαρακτηρίζουν το album.

16. Sully ‎– Escape [Keysound]

Στην θέση 16 βρίσκεται το ιδιαίτερα ενδιαφέρον album του Sully (aka Jack Stevens) με όνομα Escape, στo θρυλικό πλέον uk garage imprint της Keysound Recordings. Πρόκειται για το δεύτερο ολοκληρωμένο album του πολύπειρου παραγωγού, ο οποίος έχει αφήσει αναμφίβολα το δικό του στίγμα στον uk bass ήχο. Φουτουριστικά basslines με uk garage, jungle και grime να αποτελούν τα βασικά συστατικά του νέου αυτού δίσκου, ενώ οι συμμετοχές των Jendor και Jamakabi δίνουν μια πιο χορευτική και dancehall διάσταση, διευρύνοντας έτσι το φάσμα διαφορετικών στοιχείων που χαρακτηρίζουν την κυκλοφορία στο σύνολό της.

15. Bicep ‎– Bicep [Ninja Tune]

Το άλμπουμ Bicep είναι το πρώτo ολοκληρωμένο άλμπουμ του διδύμου και κυκλοφορεί στην Ninja Tune. Είναι μια ηχητική περιήγηση στην ιστορία τους που αγγίζει τους ακρογωνιαίους λίθους της υπόγειας κουλτούρας του γκρουπ. Ο Matt και ο Andy έχουν απομακρυνθεί από το προσκήνιο για να δημιουργήσουν ένα μοναδικό ηλεκτρονικό άκουσμα που ενώ βασίζεται σε κλασικές house, techno, electro και disco αναφορές, συνάμα ανασηκώνεται και μεταμορφώνεται σε ένα φρέσκο κατασκεύασμα που φέρει την μοναδική ηχητική υπογραφή Bicep. Είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άλμπουμ: χαλαρό, ακατέργαστο και αρκετά ενεργητικό για το dancefloor, αλλά ταυτόχρονα και εξευγενισμένο, αρμονικά σχεδιασμένο για ακρόαση και στο σπίτι.

14. El Mahdy Jr. – Time To Shell The Golden Teeth [Boomarm Nation]

Μετά από μια αναταραχή των κυκλοφοριών τα τελευταία 4 χρόνια στις Deep Medi, Zam Zam Sounds, Danse Noir, και πιο πρόσφατα στην Discrepant, ο μυστικοπαθής El Mahdy Jr. επιστρέφει στην Boomarm Nation για μια πολυ-αναμενόμενη συνέχεια με το Time To Shell The Golden Teeth. Ο El Mahdy συνεχίζει εκεί όπου σταμάτησε, με μια εξελισσόμενη παλέτα ακατέργαστων ήχων που δεν επιβαρύνεται από περιορισμούς του είδους. Σε μια υποτονική ατμόσφαιρα χτίζει το δικό του ρυθμικό χαρμάνι αναδεικνύοντας τους ήχους του πολιτισμικού του υπόβαθρου και ταυτόχρονα απελευθερώνοντας μεγάλες ποσότητες συναισθημάτων και ενέργειας.

13. Arca ‎– Arca [XL Recordings]

Χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά την φωνή του, ο πρωτοπόρος παραγωγός Alejandro Ghersi aka Arca κυκλοφόρησε φέτος το τρίτo κατά σειρά άλμπουμ του, το ομώνυμο Arca στην XL Recordings. Ο συνδυασμός του αναμενόμενα εξαιρετικού sound design με τις παύσεις και τις εντάσεις των φωνητικών, καθώς και το ιδιάζον concept που χαρακτηρίζει το άλμπουμ στο σύνολό του, δημιουργούν μια σπαρακτική αλλά και ταυτόχρονα θεραπευτική ατμόσφαιρα. Το Arca, με τους “εκκλησιαστικούς ύμνους” του δημιουργού του, είναι τόσο μια ενδελεχής εσωτερική αναζήτηση με σκοπό την κάθαρση, όσο και ένα γνήσιο avant garde καλλιτεχνικό έργο.

12. Mount Kimbie – Love What Survives [Warp]

Το ντουέτο από το Λονδίνο στο τρίτο του άλμπουμ, Love What Survives, απαρνιέται περίτρανα το dubstep παρελθόν του και υιοθετεί ένα πιο synth-post punk ήχο που το κάνει να ξεχωρίζει στις κυκλοφορίες του 2017. Ο καινούριος δίσκος των Mount Kimbie ξεχωρίζει από τα προηγούμενα άλμπουμ τους γιατί δίνει περισσότερο την εντύπωση μια ολοκληρωμένης συνεργασίας από τα μέλη μιας μπάντας και λιγότερο την εξατομικευμένη προσπάθεια ενός ηλεκτρονικού project. Το άλμπουμ, που βγήκε από την Warp, κοσμούν οι συμμετοχές των King Krule, Micachu και James Blake.

11. Lee Gamble – Mnestic Pressure [Hyperdub]

Στο κατώφλι πριν την κορυφαία δεκάδα βρίσκεται το Mnestic Pressure, το πρώτο άλμπουμ του Lee Gamble από το 2014 και η πρώτη φορά που συνεργάζεται ο παραγωγός με την Hyperdub. Ο μεγαλωμένος στο Birmingham και κάτοικος Λονδίνου παραγωγός, χαρακτηριστικά αναφέρει ότι πρόκειται για μια αξιοσημείωτη επαναφορά και αλλαγή στον ήχο του και τις έννοιες που τροφοδοτούν την μουσική του. Ο τίτλος Mnestic Pressure προέρχεται από την σκέψη του Lee για το πως πιέζεται η σύγχρονη μνήμη μας, ατομικά, αλλά και συλλογικά. Η μουσική στο άλμπουμ αυτό έχει σκληρό χαρακτήρα, πειραματικές φόρμες, και μελωδίες που εξελίχθηκαν από τις προηγούμενες δουλειές του Lee. Τechno και jungle δένουν αρμονικά μέσω αφηρημένων δομών δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο κράμα, ιδανικό για τα πλέον πειραματικά και ανήσυχα dancefloors.

10. Laurel Halo – Dust [Hyperdub]

Είναι πολύ δύσκολο να εντάξεις την Laurel Halo σε κάποιο μουσικό σύμπαν. Ίσως βέβαια το σημείο αναφοράς να είναι το απροσδιόριστο bass, γι’ αυτό άλλωστε την καλοσώρισε θερμά ο Kode9 στην οικογένεια της Hyperdub πριν μερικά χρόνια. Το Dust είναι ξεκάθαρα ό,τι πιο χαρούμενο έχει κυκλοφορήσει ως σήμερα η Αμερικανίδα καλλιτέχνις, η οποία αλλάζει και μεταμορφώνει τον ήχο της συνεχώς.

Σε αυτόν τον δίσκο η Halo δένει οργανικά και ψηφιακά ηχητικά τοπία και τα εμπλουτίζει με μία έντονη δόση ψυχεδέλειας, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι το Dust είναι ένα ακατανόητο άλμπουμ. Παρ’ όλα αυτά μέσω των πολλών δυνατών στιγμών και του έντονου πειραματισμού που το χαρακτηρίζουν, ακούγεται τόσο μοναδικό όσο κανένα άλλο άλμπουμ που ακούσαμε φέτος.

9. Actress – AZD [Ninja Tune]

Ο πέμπτος ολοκληρωμένος δίσκος του πάντα αξιόπιστου για την ποιότητα των παραγωγών του και αξιοσέβαστου για την ως τώρα προσφορά του στην σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική και την εξέλιξή της, Actress, κυκλοφόρησε την Άνοιξη του ’17, τρία χρόνια μετά τον προηγούμενό του και αποτέλεσε έναν από τους κορυφαίους δίσκους που είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε σε αυτό το έτος.

Το ΑΖD αποτελεί αναγραμματισμό του προσωνύμιου DAZ που τον συνοδεύει για τους οικείους του. To album που βγήκε από την Ninja Tune, με την οποία άλλωστε συνεργάζεται στενά ο Βρετανός ιδιοκτήτης της Werk Discs, είναι ένα μακροσκελές έργο 12 κομματιών με γενική κατεύθυνση σε experimental, IDM, techno και αξίζει να το ακούσετε.

8. Om Unit – Self [Cosmic Bridge]

Το Self είναι ο τρίτος δίσκος για τον Βρεττανό παραγωγό Jim Coles υπό το όνομα Om Unit και πρώτος στην δική του δισκογραφική Cosmic Bridge. Όσων αφορά στο Self, όπως άλλωστε παραδέχεται και ο ίδιος, αυτό δεν αποτελεί έναν “προφανή” δίσκο διότι και ο ίδιος δεν αποτέλεσε ανά τα χρόνια έναν “προφανή” παραγωγό…

To κράμα από dubwise, jungle, footwork, bass/heavy σε ambient, experimental μέχρι και soundtrack συνθέσεις, καθιστά δύσκολη την τεχνική περιγραφή του δίσκου μέσα σε λίγες γραμμές. Ένα μαγικό ταξίδι από το Cold Love μέχρι το Tahatan, από το ατμοσφαιρικό Passages στο club friendly Cloudwerk, και με συμμετοχές από Rider Shafique, DRS και Amos, το Self αναμφίβολα αποτελεί ένα από τα πιο πολυσυλλεκτικά albums της χρονιάς και με μια special edition (vinyl, cd, t/shirt, poster), χαίρει απεριόριστης εκτίμησης.

7. Equiknoxx – Colon Man [DDS]

Ο ήχος των Equiknoxx θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η εξέλιξη της digital Dancehall. Οι Gavin “Gavsborg” Blair και Jordan “Time Cow” Chung από το Κίνγκστον μας συστήθηκαν πέρυσι μέσω του Bird Sound Power στο οποίο μας παρουσίασαν μία συλλογή από παλιότερα riddims.

Στο Colon Man, το οποίο αποτελεί ουσιαστικά και το ντεμπούτο άλμπουμ των Equiknoxx, οι δύο παραγωγοί εξέλιξαν τον «αφελή» χαρακτηριστικό avant-dancehall ήχο τους και παρουσίασαν ένα ομοιογενές κράμα μοχθηρών, αυστηρά κομψών και περίτεχνα δομημένων ήχων. Κυκλοφόρησε στην DDS, δισκογραφική των Demdike Stare, στα τέλη του 2017 και αποτέλεσε σίγουρα ένα από τα πιο σουρεαλιστικά και διασκεδαστικά άλμπουμ της χρονιάς που μας πέρασε.

6. Kendrick Lamar – DAMN [Top Dawg Entertainment]

Το τέταρτο studio album του Kendrick Lamar έκανε την εμφάνισή του στην χρονιά που πέρασε και ήταν από τα μουσικά γεγονότα που την χαρακτήρισαν. Ένας τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της τελευταίας δεκαετίας, με απίστευτη επιδεξιότητα πάνω στο rap και με στίχο που σατιρίζει την έκφυλη κατάσταση που επικρατεί στην σημερινή μουσική σκηνή.

Έμπνευσή του στο DAMN η αμερικανική κοινωνία, με όλα της τα προβλήματα, και ο ρομαντισμός, ενώ τις παραγωγές έκαναν οι Top Dawg, Sounwave, DJ Dahi, Mike Will Made It, Ricci Riera, αλλά συμμετείχαν και οι James Blake, Steve Lacy, BadBadNotGood, Greg Kurstin, The Alchemist και 9th Wonder. Το DNA, το Humble και το Loyalty ξεχωρίζουν, όχι μόνο σαν κομμάτια από τον συγκεκριμένο δίσκο, αλλά και ως υπερπαραγωγές video clips.  Κυκλοφόρησε τον Απρίλιο από την Top Dawg Entertainment σε συνεργασία με τις Aftermath Entertainment και Interscope Records.

5. James Holden & The Animal Spirits ‎– The Animal Spirits [Border Community]

Το τελευταίο album του James Holden έχει ιλιγγιώδεις ρυθμούς, συνδυάζει φυσικούς και digital ήχους, μαροκινές επιρροές και αυτοσχεδιασμούς – παραληρήματα για να δημιουργήσει έναν κινηματογραφικό κόσμο που είναι τόσο εκτεταμένος και ποικίλος όσο είναι και κλειστοφοβικός, σαν μια μουσική διονυσιακή μυστηριακή δίνη.

Όπως και ο ίδιος έχει δηλώσει, είναι ακόμη μία επαναστατική κίνηση για μία αντισυμβατική ηλεκτρονική προσέγγιση στην συντηρητική dancefloor μουσική. Θα λέγαμε ότι πρόκειται για ένα free jazz album όπου ο Βρετανός μαζί με τους The Animal Spirits δίνει μία συνέχεια στο The Inheritors του 2013, με τον χαρακτηριστικό συνδυασμό χάους και ροής να είναι ο συνδετικός κρίκος, και στην ουσία η ταυτότητα του παιδιού-θαύματος από το Έξετερ. Διατίθεται από την Border Community.

4. Overlook – Smoke Signals [UVB-76 Music]

Στην θέση 4 έρχεται ο Bρετυανός Jason Luxton a.k.a. Overlook με έναν δίσκο ορόσημο για την σκοτεινή drum ‘n’ bass σκηνή, διότι ίσως για πρώτη φορά έχουμε έναν δίσκο όπου ο παραγωγός δεν επικεντρώνεται στο genre (typical dnb) αλλά στην ατμόσφαιρα και στο mood. Καθοριστικής σημασίας αποτέλεσε το γεγονός ότι το Smoke Signals κυκλοφόρησε στο records label UVB-76 των Gremmlinz και Ruffhouse, πράγμα που έδωσε στον Overlook την δυνατότητα και την ελευθερία να ξεπεράσει τα όρια παραδοσιακής dnb, και να φτάσει σε ένα αποτέλεσμα που ίσως επηρεάσει καθολικά την dark electronic σκηνή τα επόμενα χρόνια.

Είναι μια συλλογή συνάμα μουσική και κινηματογραφική, καθώς σε κάθε σχεδόν κομμάτι ακούμε φωνητικά samples από διαλόγους ταινιών τρόμου και θρίλερ, στρώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ένα σκοτεινό μοτίβο από την αρχή μέχρι το τέλος. Deep basslines, spooky noisy drones δένουν αρμονικά με industrial percussions και intelligent drum and bass beats και snare samples που πλέον διαμορφώνουν την χαρακτηριστική ταυτότητα του παραγωγού.

3. Jlin – Black Origami [Planet Mu]

Στην τρίτη θέση συναντάμε το Black Origami της Jlin από την Planet Mu, το οποίο ξεχώρισε παγκοσμίως ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα άλμπουμ του 2017. Το δεύτερο άλμπουμ της DJ και παραγωγού Jerrilynn Patton είναι προσεκτικότερα δομημένο από το Dark Energy, δηλαδή το debut album της που κυκλοφόρησε το 2015, αλλά εξίσου πρωτόγονο. Ξεφεύγοντας πλέον από το footwork / juke, η Jlin εδώ δίνει ένα σαφές στίγμα πρωτοτυπίας δημιουργώντας ένα μοναδικό είδος μουσικής.

Πρόκειται για μια χαρακτηριστική αναταραχή σκοτεινών και χορευτικών δυνάμεων, καταιγιστικών κρουστών, φωνητικών και samples. Με κάθε track να έχει δική του υπόσταση, αναφέρουμε ενδεικτικά τα Kyanite & Enigma, αλλά και τις συνεργασίες της Jlin στο Black Origami με τον William Basinski που της παραχώρησε ένα sample με κέλτικους ύμνους για το Holy Child, την Holly Herndon στο 1% και την Fawkes στο Calcination. Ένας καθόλα καινοτόμος δίσκος.

2. Forest Swords – Compassion [Ninja Tune]

O σπουδαίος Άγγλος καλλιτέχνης από το Liverpool μας χάρισε αναμφίβολα μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2017, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να βρίσκεται στην 1η θέση της σχετικής κατάταξης, την οποία ίσως εδικαιούτο. Το άλμπουμ αυτό ήρθε τέσσερα χρόνια μετά το εκπληκτικό εκείνο ντεμπούτο του και η προσμονή των φίλων την μουσικής του Forest Swords ήταν εύλογα μεγάλη.

Το Compassion αποτελεί την μετοίκηση του καλλιτέχνη στην Ninja Tune και πραγματεύεται έναν αβέβαιο κόσμο που βιώνουμε καθημερινά, αποστάζοντάς τον μέσα σε ένα μοναδικό ηχητικό τοπίο. Ο Matthew Barnes εξερευνά την μέση απόσταση μεταξύ της έκστασης και του θυμού, το τεχνητό και τα ανθρώπινα, εκλαμβάνοντάς τα όλα ως επίκαιρα θέματα που μας επηρεάζουν.

Το αποτέλεσμα είναι μια δουλειά που συνδέει το παρελθόν και το παρόν τόσο μοναδικά, περιπλέκοντας και αγκαλιάζοντας τις διάφορες ψηφιακές υφές, field recordings, beats και στρεβλωμένα jazz sax στοιχεία, πλαισιωμένα με μοναδικές ορχηστρικές συνθέσεις.

1. Pessimist – Pessimist [Blackest Ever Black]

Είναι σπάνιο να πετύχεις παραγωγό που ελκύει εξίσου techno και drum&bass heads. Οι δύο αυτές φόρμες ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής μοιάζουν φαινομενικά αγεφύρωτες: διαφορετικές καταβολές, διαφορετικά tempo και δομές, διαφορετικές σκηνές. Ίσως το μόνο κοινό σε μερικές εκφάνσεις τους, μία τέρψη προς στο σκοτάδι και τώρα τελευταία, όσο αναφορά την drum&bass τουλάχιστον, τον μινιμαλισμό.

Ακόμα ίσως πιο σπάνιο και στα δύο στρατόπεδα, να πετύχεις ένα album ολοκληρωμένο, κάτι παραπάνω από μία συλλογή κομματιών με μερικά ιντερλούδια, ένα έργο μεστό με δραματουργία και αφήγηση.

Την χρυσή τομή όλων των παραπάνω σκιαγραφεί περίτρανα με μαύρη μελάνι σε μαύρο καμβά ο Kristian Jabs από το Bristol, aka Pessimist, στον πρώτο του ολοκληρωμένο ομότιτλο δίσκο του. Μετά από μία σειρά πολύ καλών singles, o Pessimist μας χαρίζει ένα tour de force μακράς διάρκειας στην Blackest Ever Black, το οποίο αρνείται να μπει σε στεγανά, ακούγεται μονορούφι και διαθέτει αρκετή ουσία τόσο για ακροάσεις στο σπίτι όσο και για δυνατές στιγμές σε εκλεκτικά dj sets.