9 years ago
by Paranoise
Το να ετοιμαστεί η λίστα με τα 10 καλύτερα κομμάτια της χρονιάς είναι από μόνο του ένα αρκετά δύσκολο εγχείρημα. Τα υποψήφια κομμάτια για το 2014 ήταν πολλά, λίγα όμως ξεχώρισαν τόσο για την ιδιαιτερότητα στην σύνθεση τους όσο και για την επιρροή τους και την σύνδεση με σημαντικές στιγμές της χρονιάς που φεύγει. Οι παραγαγωγοί του Paranoise σας παρουσιάζουν τα κομμάτια που αγαπήθηκαν περισσότερο μέσα στο 2014 με το καθένα να έχει να πει μία ιστορία. Απολάυστε τα…
Όταν ένας πρωτοεμφανιζόμενος καλλιτέχνης κάνει τόση αίσθηση με την πρώτη κυκλοφορία του κάτι σίγουρα έχει γίνει πολύ σωστά. Ό λόγος για τον M.E.S.H. και την πρώτη δισκογραφική δουλειά του Bερολινέζου rookie. Ο Μ.E.S.H. στο Scythians ΕP παρουσιάζει ένα συναρπαστικό και πρωτοποριακό συνοθύλευμα ήχων που περιλαμβάνει μία μοναδική μίξη από hip hop,grime και techno. Με το αφοπλιστικό “Imperial Sewers”, ο M.E.S.H. εξερευνεί ένα φάσμα από synths και μεταφυσικό Hip Hop στο αποκορύφωμα του δίσκου.
Ο Βρετανός παραγωγός μετά από απουσία δύο χρόνων επέστρεψε μέσα στο καλοκαίρι του 2014 για να μας προσφέρει ένα αξιομνημόνευτο EP, θέτoντας έτσι τους πειραματισμούς του διαθέσιμους στο ευρύ κοινό. To Crawlers EP είναι σίγουρα από τις πιο σημαντικές κυκλοφορίες του Lukid μέχρι σήμερα και μία απο τις σημαντικότερες της χρονιάς με το “Born In Bosnia” να είναι αυτό που έκανε την διαφορά. Ο Lukid ξεδιπλώνει το τεράστιο ταλέντο του εξαπολύωντας δυναμισμό σε ένα συγκλονιστηκό κομμάτι,δουλεμένο άρτια πάνω σε αφηρημένα μοτίβα UK funky.
Το Faith In Strangers είναι ένα κομμάτι που θυμίζει σε αρκετές στιγμές τον ονειρεμένο εκείνο δίσκο δίσκο του James Stinson (Lifestyles of The Laptop Cafe). Αινιγματικός και ταυτόχρονα δραματικός ο Αndy Stott μας προσφέρει την πιο όμορφη δισκογραφική του δουλειά μέχρι σήμερα και αποδεικνύει για άλλη μια φορά οτί είναι από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς στην Βρετανία αυτήν την στιγμή. Το Faith In Strangers είναι ίσως η μεγαλύτερη έκπληξη του άλμπουμ με τον Stott να μας μεταφέρει σε ένα περιβάλλον μυστηριώδες, γεμάτο συναισθήματα όπου τα μαγικά φωνητικά της Alison Skidmore δεν μπορούν παρά να μην σε παρασύρουν.
Εμπνευσμένος και επιρρεασμένος από την UK Hardcore σκηνή της Βρετανίας των 90’s ο Jamie XX κυκλοφόρησε αυτό το κομμάτι γύρω στα μέσα καλοκαιριού μέσω της “στέγης” της Young Turks στην οποία κυκλοφορεί την μουσική του τα τελευταία χρόνια. Ένας ύμνος που αποφέρει φόρο τιμής σε ένα από τα πιο σημαντικά μουσικά κινήματα των τελευταίων χρόνων στο Ηνωμένο Βασίλειο, ζωγραφισμένο με την μοναδική πινελιά του μέλους των XX. Steel drum synths, μπλεγμένα με σιδερένια snares και μία νοσταλγική διάθεση πλέκουν το εγκώμιο του All Under One Roof Raving. Τop!!
Ίσως το πιο πολύπλοκο κομμάτι που ακούσαμε αυτό το χρόνο. Ο T.J. Hertz γνωστός στο ευρύ κοινό ως Objekt μας εισήγαγε φέτος στον δικό του μουσικό κόσμο μέσω του ντεμπούτου του άλμπουμ Flatland στην PAN. Αυτό όμως που κέντρισε το ενδιαφέρον και μας προετοίμασε για το φοβερό Flatland ήταν το Split EP με τους Dopplereffekt στην Leisure System. Oι ιδιοφυείς εναλλαγές, τα αψεγάδιαστα μπάσα και η άψογη παραγωγή του Ganzfeld θα παραμέινουν ασσύληπτες για πολύ καιρό ακόμα, μέχρι ο Objekt να μας προσφέρει άλλο ένα αριστούργημα στο μέλλον.
Η συχνότητα με την οποία εμφανίζεται ο Floating Points σε best of λίστες κάθε χρόνο φυσικά δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός.Κυκλοφορώντας 3 eps μέσα στην χρονιά ο Samuel Shepherd συνεχίζει να χτίζει στην ούτως ή άλλως άμεμπτη δισκογραφία του. Με το King Bromeliad o Floating Points έκανε ένα βήμα παραπέρα και δημιούργησε την δική του κατάθεση στον μουσικό κόσμο της house. Ένα dance-floor oriented κομμάτι που μπλέκει μπόλικες δόσεις απο jazz με αφράτα snares και ένα καταπληκτικό funk groove ιδανικό για τις πρώτες πρωινές ώρες.
H πιο μελωδική παρουσία που επιτέλους αναδείχτηκε μέσα στο έτος, μέσω της κυκλοφορίας του πρώτου studio άλμπουμ της.Ο λόγος φυσικά για την Fatima και το Yellow Memories που κυκλοφόρησε στο πρώτο μισό του 2014 στην Eglo αποσπάζωντας διθυραμβικές κριτικές αλλά κυρίως την αγάπη του κόσμου. Πολλά κομμάτια ξεχωρίζουν από το Yellow Memories αλλά πραγματικά ένα έκλεψε τις εντυπώσεις. Το Do Better είναι το “διαμάντι¨ του δίσκου που επιτρέπει στην Fatima να αναδείξει τις φωνητικές της ικανότητες πάνω σε ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια που έχει ποτέ συνθέσει ο Floating Points.
Το 2014 έμελε να είναι η χρονιά που πολλοί καλλιτέχνες εξαφανισμένοι από το προσκήνιο για αρκετό καιρό,αποφάσισαν να επιστρέψουν δισκογραφικά. Η πιο αναμενώμενη για πολλούς από εμάς ήταν αυτή του Aphex Twin. O Richard D. James είχε 13 χρόνια να κυκλοφορήσει άλμπουμ και το έκανε σε μία χρονιά που είχε να προσφέρει πολλή μουσική. Το Minipops 67 (Source Field mix) αποτέλεσε το πρώτο single του Syro και για τους περισσότερους ίσως και το καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Κλασικός, εφευρετικός Aphex Twin με ένα κομμάτι που δεν θα μπορούσε να λείπει από την λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς.
Ό,τι και να πούμε για τον Dan Snaith είναι λίγο. Ο καλλιτέχνης που ξαναέφερε την club μουσική στα σαλόνια μας, επέστρεψε με μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2014. Ανεξάρτητα αν δεν πρόκειται για την καλύτερη δουλειά της καριέρας του, ο Caribou εξακολουθεί να έχει αυτό το μοναδικό άγγιγμα στις παραγωγές του που τον κάνει να ξεχωρίζει. To Can’t Do Without You αγαπήθηκε και παίχτηκε από όλους και όποιος πει ότι δεν σιγοτραγούδησε το συγκεκριμένο κομμάτι έστω και σε προσωπικές του στιγμές απλά ψεύδεται. Must.
Η συνεργασία του καλύτερου beatmaker με τον πιο λυρικό rapper των τελευταίων χρόνων ήταν εδώ και καιρό μία κρυφή επιθυμία των περισσότερων fans των δύο αυτών γιγάντων της δυτικής όχθης. Ο Flylo αποδεικνύει για άλλη μια φορά την μουσική του ιδιοφυΐα, ενώ προσαρμόζει εξαιρετικά την παραγωγή του πάνω στα lyrics. Αστείρευτοι jazz ήχοι μπλέκουν με πολύχρωμα beats και το εκρηκτικό flow του Κing Kendrick. Tο Never Catch Me σε απογειώνει καθ’όλη την διάρκεια του και είναι αδιαμφισβήτητα το κομμάτι που ξεχώρισε φέτος όπου κι αν ακούστηκε. Κομμάτι της χρονιάς λοιπόν για το 2014, ξέφρενο όπως και η χρονιά αυτή!
