7 years ago
by Paranoise
Οι επιλογές ήταν πολλές και φέτος αλλά τα παρακάτω 10 κομμάτια ξεχώρισαν τόσο για την ιδιαιτερότητα τους όσο και για την καινοτομία τους. Επιλέξαμε και σας παρουσιάζουμε τα 10 Βest Τracks of 2015 για τους παραγωγούς του σταθμού. 10 κομμάτια που αντιπροσώπευσαν τον ήχο του Paranoise Radio για τον χρόνο που μας αφήνει.
#10 Η επιτομή της εμμονής, το C45p, αποτέλεσε με βεβαιότητα ένα από τα κομμάτια που αγαπήθηκαν ιδιαίτερα την φετινή χρονιά. Αν και το release του έγινε αποκλειστικά σε κασέτα, αυτό δεν πτόησε την αποδοχή του τόσο από κοινό, όσο και από Djs. Με διαολεμμένα σύνθια για εργαλεία, η Helena Hauff συνέθεσε το συγκεκριμένο track ως μέλος του album της A Tape που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο που μας πέρασε σε ένα νέο σχετικά label, αυτό της Handmade Birds. Από τότε λοιπόν μας στοιχειώνει…
#9 Σκάσιμο όμως σαν και αυτό που έρχεται από τους τρεις αυτούς τιτάνες της dubstep, Commodo, Gantz & Kahn, δεν έχει! Οι τρεις μουσικοί παραγωγοί μας φέρνουν με το AMK ανατολίτικες μυρωδιές που μας ζαλίζουν, ενώ το μπάσο συνεχίζει να βαράει ανελέητα από πίσω. Με επίσημη έκδοση, τέλη του Αυγούστου, η δουλειά από τον μάχημο αυτόν συνδυασμό ήρθε στην Deep Medi Records με την “αγία Τριάδα” να συνεργάζεται σε ένα ολόκληρο άλμπουμ χαρίζοντας μας έξι διαμάντια που όλα φέρουνε αέρα Άπω Ανατολής.
#8 Και μιας και αναφερθήκαμε σε old school βρωμιά, σε τέτοιο κλίμα συνεχίζουμε περνώντας όμως από τα χωράφια της dubstep σε αυτά της rave για την οποία η χρονιά που μας πέρασε έμελλε να είναι αναγεννησιακή. Με σαφείς επιρροές από Aphex Twin και breakbeats, οι mancunians Demdike Stare ακολουθούν το γνωστό, σχεδόν αλλοπρόσαλλο στοιχείο, που χαρακτηρίζει όλα αυτά τα χρόνια τον ήχο τους και μας προσφέρουν το Patchwork. Το συγκεκριμένο track αποτελεί κανονική βόμβα που αποδίδει φόρο τιμής σε κορυφαίες junglist εποχές του ’90!
#7 “Fear is the only darkness” υπογραμμίζει καθαρά και ξάστερα, χωρίς να χρειάζεται να μιλήσει με κανέναν απολύτως γρύφο, ο τυφλός γέροντας στο κομμάτι αυτό του Nomine. Track που μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από ταινία Kung Fu της δεκαετίας του ’70, το Blind Man είναι από τις σκαλοτικές εκείνες βρωμιές που δε βγαίνουν με τίποτα από το μυαλό. No need για χλωρίνη όμως μιας και η συγκεκριμένη old-schoolia αν και released την φετινή άνοιξη σε δωδεκάιντσο από την Tempa, σε μεταφέρει σε παρελθοντικούς χωροχρόνους με το μπάσο που βαράει αργόσυρτα να σου δείχνει τον δρόμο.
#6 To ’15 ήταν μία ιδιαίτερα παραγωγική χρονιά για τoν Thundercat που εκτός από το δικό του mini-album, συμμετείχε και στα albums των Kendrick Lamar και Kamashi Washington. Με τα views στο soundcloud να ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο μόλις σε διάστημα μισού χρόνου, ο ταλαντούχος μπασίστας-τραγουδιστής μας χάρισε το φετικό καλοκαίρι ένα κομμάτι που παίχτηκε πολύ. Keyboards, σαξόφωνο, πιάνο και μπάσο περιπλέκονται με τους στίχους που συνέθεσε ο ίδιος ο Thundercat για να καταλήξουν τελικά στο τόσο άρτιο αποτέλεσμα που ακούει στο όνομα Them Changes.
#5 Ο Romare, γνωστός για τον ιδιαίτερο του ήχο, δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει από αυτήν την λίστα, σε μία τόσο σημαντική χρονιά για τον ίδιο. Γνώριμος πλέον του ελληνικού κοινού, κυκλοφόρησε το φοβερό Projections στο πρώτο μισό της χρονιάς και μας πρόσφερε μοναδικές μουσικές στιγμές. Αρκετά κομμάτια ξεχώρισαν από το πρώτο προσωπικό album του Βρετανού παραγωγού αλλά αυτό που παίχτηκε περισσότερο και επικράτησε στην τελική αναμέτρηση δεν ήταν άλλο από το Motherless Child. Ένα χαρμάνι electronica και off-beat percussion με ένα στριγκλιστό hook που μόνο ασυγκίνητους δεν μας άφησε…
#4 Ο Ολλανδός Fatima Yamaha κυκλοφόρησε αυτό το κομμάτι, αρχικά πριν 14 χρόνια αλλά το What’s A Girl To Do ήρθε στο προσκήνιο φέτος όταν η ιθύνοντες της Dekmantel αποφάσισαν να το επανακυκλοφορήσουν. Με αυτόν τον τρόπο έδωσαν την ευκαιρία σε όλους έμας, να κολλήσουμε με ένα από τα πιο catchy synths των τελευταίων χρόνων. Αργό-συρτο electro jam με την Scarlett Johansson από το Lost In Translation να αναρωτιέται δίπλα στον Bill Murray “Does it get easier?”
#3 Αυτή η συνεργασία μας σημάδεψε ίσως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φέτος. Το Sour Soul κυκλοφόρησε τον περασμένο Φεβρουάριο και παίχτηκε πάρα πολύ στον Paranoise από όλους σχεδόν τους παραγωγούς. Αυτός ο δίσκος αποτέλεσε και την ουσιαστική καθιέρωση των BadBadNotGood ως μία από τις καλύτερες και πιο φρέσκες μπάντες που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια από τον Καναδά. Τα κομμάτια του album Sour Soul είναι εξαιρετικά, αλλά το Mind Playing Tricks είναι αυτό που ξεχωρίσαμε για την πολυπραγμοσύνη του Ghostface Killah στα φωνητικά.
#2 O Floating Points ήρθε για να σώσει την παρτίδα φέτος σε μία χρονιά που μουσικά τουλάχιστον ίσως ένιωσε κάπως “φτωχή” σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Το ντεμπούτο άλμπουμ του Floating Points περιείχε κάποια κομμάτια που είχαμε ακούσει πιο πριν, κάποια άλλα καινούργια, αλλά επίσης περιελάμβανε και το Peroration Six. Ένα μικρό σχετικά κομμάτι για τα δεδομένα του Sam, αλλά και επίσης ένα μαγικό experimentation εμπλουτισμένο με την μαεστρία του Floating Points. Πριονιστά έγχορδα, εκστατικές τρομπέτες και ένα απίθανο κρεσέντο από drums συνθέτουν το εγκώμιο του Peroration Six. This is future jazz and it is here right now.
#1 H έκπληξη της χρονιάς ήρθε σίγουρα από τον Jamie XX. Το I Know There’s Gonna Be (Good Times) είναι το κομμάτι που δεν περιμέναμε ποτέ ίσως να ακούσουμε από το μέλος των XX. Μπορεί το debate για το ποιο είναι το καλύτερο κομμάτι του Ιn Colour να κράτησε αρκετό καιρό, αλλά αυτό που έκανε το Good Times να ξεχωρίσει, ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο Jamie XX ξέφυγε από τα καθιερωμένα μοτίβα και δημιούργησε ένα δικό του ξεχωριστό ήχο παίρνοντας στοιχεία από dancehall, trap και pop. Ο ήχος του Jamie, σε συνδυασμό με το rap του Young Thug και τα vocals του Popcaan συνθέτουν ένα καλοκαιρινό ύμνο που τοποθετείται επάξια στην κορυφή αυτής της λίστας.
