6 years ago
by Paranoise
Η επιλογή των καλύτερων κομματιών σαφώς ήταν και φέτος εξαιρετικά δύσκολη, σε μία χρονιά που χαρακτηρίστηκε από πολλή και καλή μουσική. Αναπόφευκτα, πολλά ιδιαιτέρως αξιόλογα κομμάτια δεν κατάφεραν να μπουν σε αυτή την “κλειστή” λίστα.
Παρ’όλα αυτά τα 10 Καλύτερα Tracks του 2017 που αναδείχθηκαν, επιλέχθηκαν όχι μόνο για την απήχηση που είχαν στο ακροαστικό κοινό και τους παραγωγούς του σταθμού, αλλά εξίσου και για την ιδιαιτερότητα και τον νεωτερισμό που προήγαγαν στις πιο σύγχρονες τάσεις του μουσικού σύμπαντος. Απολαύστε τα!
#10. Ο ιδρυτής ενός εκ των πιο καυτών labels αυτήν την στιγμή στον χώρο της bass μουσικής διένυσε φέτος μία εξαιρετικά παραγωγική χρονιά, τόσο σε επίπεδο κυκλοφοριών, όσο και σε επίπεδο εξέλιξης του label της Timedance. Ως ένας από τους πιο άξιους συνεχιστές της μουσικής κληρονομιάς του Bristol, ο Batu έκανε το ντεμπούτο του στην Hessle Audio τον περασμένο Ιούνιο με το Marius EP. Το Marius EP περιέχει 4 tracks ειδικά εξοπλισμένα για το dancefloor, με το ομώνυμο κομμάτι να ξεχωρίζει για το κρυστάλλινο sound design του και τα αμνημόνευτα percussions.
#09. Το σχήμα του Ishmael Butler, το οποίο κατά βάση είναι δίδυμο που συμπληρώνει o Tendai Maraire, αφιέρωσε φέτος στο κατακαλόκαιρο ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον διπλό άλμπουμ, το Quazarz. Με βάση τους το hip hop και πολλά μπολιάσματα ηλεκτρονικής μουσικής στην προσέγγιση της παραγωγής, αλλά και στοιχεία από jazz ως african, οι Shabazz Palaces έχουν την ικανότητα να προσφέρουν πάντοτε κάτι ατόφιο, φρέσκο και αυθεντικό ως ήχο και στυλ. Από το μέρος του Quazarz: Born On A Gangster Star, που κυκλοφόρησε στην Sub Pop, ξεχώρισε το φανταστικό Shine A Light με την συμμετοχή του Thaddillac, κομμάτι που κέρδισε πολλά airplays φέτος στον Paranoise.
#08. Ο Joy Orbison ανήκει σίγουρα σε ένα γκρουπ μουσικών που έχουν αφήσει απαράμιλλο το στίγμα τους στην post-dubstep γενιά των late 00’s. Κάθε του κυκλοφορία προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον από το bass κοινό και όχι μόνο. Τα τελευταία 3-4 χρόνια ο Ο’Grady αρκείται σε 1-2 κυκλοφορίες και έτσι και φέτος κυκλοφόρησε δύο εξαιρετικά EP’s στα δύο προσωπικά του labels. To Off Season/Fuerza EP κυκλοφόρησε στην Hinge Finger τον Φεβρουάριο και επανέφερε τα techno/breaks κομμάτια στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος στα clubs ανά τον κόσμο.
#07. Ένα από τα κορυφαία κομμάτια του έτους στην ηλεκτρονική μουσική συνολικά ήταν κι αυτό του ηγέτη του dubstep ήχου, Burial. Ο μυστηριώδης Λονδρέζος καλλιτέχνης William Emmanuel Bevan είναι από τους πιο σημαντικούς παραγωγούς της βρετανικής ηλεκτρονικής μουσικής, κινούμενος στο κυρίως στο φάσμα που περικλείουν οι future garage, dubstep, 2-step garage, ambient. Το 2017 κυκλοφόρησε τρία 12ιντσα, τα δύο στην Hyperdub, με το πιο πρόσφατό του, το Rodent, να είναι το καλύτερο εξ’ αυτών. Ένα φοβερό single, υπέροχη house παραγωγή, ένα κομμάτι – έκπληξη από τον Burial, club αισθητικής και κατευθείαν για το dancefloor!
#06. Τι μπορείς να κάνεις αφού έχεις δημιουργήσει το δικό σου digital synth για λογαριασμό της Native Instruments; Φυσικά να κυκλοφορήσεις ένα άλμπουμ αποτελούμενο εξ’ ολοκλήρου από ήχους αυτού και ίσως να το βασίσεις πάνω σε κάποια μαθηματική θεωρία. Αυτό είναι λίγο πολύ το background του Superlative Fatigue του Errosmith που κυκλοφόρησε στην PAN πριν μερικούς μήνες. Στο κομμάτι που ξεχώρισε περισσότερο, I’m Interesting, Cheerful and Sociable, o Errorsmith έδωσε πραγματικά τον καλύτερο εαυτό του ντύνοντας μεστά UK funky basslines με τους παράδοξους, φορτισμένους ήχους του Razor.
#05. Νέα μουσική από τον Steve Spacek σημαίνει πάντα καλή μουσική. Ερχόμενος στον τελευταίο μήνα του ’17 μέσω της δισκογραφικής του SPA Music, ο Beat Spacek παρουσίασε την επανεκτέλεση του γνωστού reggae anthem, Ring The Alarm, του Tenor Shaw από το μακρινό 1985, επαναπροσδιορίζοντας τον χαρακτήρα του και δημιουργώντας ένα deep uptempo κομμάτι ντυμένο με τα εξαιρετικά smooth vocals που αγαπάμε. Η ισορροπία και η αρμονία μεταξύ του παρελθόντος και του μέλλοντος δεν είναι κάτι καινούργιο για τον Spacek ο οποίος δεν παύει να μας το υπενθυμίζει με την κάθε ευκαιρία.
#04. Το ομώνυμο άλμπουμ του Pessimist στην Blackest Ever Black κατάφερε φέτος να ταράξει τα νερά σε μία σκηνή που φαινόταν να αναζητεί το επόμενο βήμα στην εξέλιξη του ήχου της. Η ισσοροπία μεταξύ της drum ‘n’ bass και της techno ως κύρια γνωρίσματα του ήχου του Pessimist και των ομοϊδεατών του στην UVB-76, αποτέλεσε το κύκνειο άσμα για μία νέα γενιά παραγωγών που στοχεύει σε πιο minimal εκφράσεις της drum ‘n’ bass. Στο πιο “ξένο” κομμάτι του άλμπουμ, το Glued, ο Pessimist συνεργάζεται με τον hip hop παραγωγό Loop Faction και τα κοφτά breaks που ανακλώνται καθ’ όλη την διάρκεια του κομματιού ανατριχιάζουν.
#03. Δεν τίθεται καμία αμφισβήτηση για το ότι ο Four Tet αποτελεί έναν από τους πιο πολυμορφικούς μουσικούς της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής. Το νέο του άλμπουμ Energy στην δική του Text βρίσκει τον Kieran Hebden να αναζητεί έμπνευση από δύο διαφορετικές φάσεις της μουσικής του πορείας, θα λέγαμε ίσως κάτι ανάμεσα στο Rounds και στα πιο πρόσφατα dance EP’s του. To Two Thousand and Seventeen αντλεί στοιχεία παραδοσιακής μουσικής, είναι αρκετά γνώριμος ο ήχος του σαντουριού, και τα μπλέκει με ένα μακρόσυρτο ολόζεστο θέμα θυμίζοντάς μας τους λόγους που o Four Tet είναι ένας από τους πιο επιδραστικούς μουσικούς αυτήν την στιγμή παγκοσμίως.
#02. Οι Βορειοϊρλανδοί Andrew Ferguson και Matthew McBriar που συνθέτουν τους Bicep, αν και χρόνια στην μουσική παραγωγή, μόλις φέτος κυκλοφόρησαν το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους. Ο συγκεκριμένος δίσκος, ο οποίος βγήκε μέσα από την Ninja Tune, αγαπήθηκε γρήγορα και απέσπασε ιδιαιτέρως εγκωμιαστικά σχόλια. Κι όχι άδικα καθώς κοσμείται από ορισμένα διαμάντια, όπως αυτό το υπέροχο Glue που είναι electronica, με έντονα jungle breaks, κινείται στα 130 bpm και έχει μια καθαρόαιμη βρετανική ατμόσφαιρα και αισθητική, που είναι ταυτόχρονα χορευτική και ολίγον τι μελαγχολική. Αυτή η ανάμιξη του διδύμου από το Belfast είναι που καθιστά το εν λόγω κομμάτι τους ως ένα από τα κορυφαία που ακούσαμε στο 2017.
#01. Πάμε και στην κορυφή της κατάταξης, στην θέση 1. Εδώ συναντάμε φυσικά έναν κορυφαίο παραγωγό της παγκόσμιας ηλεκτρονικής μουσικής τα τελευταία χρόνια, τον πάντα ποιοτικό Matthew Barnes aka Forest Swords, ο οποίος αφιέρωσε φέτος στους fans του απανταχού της γης ένα από τα καλύτερα albums της χρονιάς, αν όχι το καλύτερο. Μία από τις εξαιρετικές παραγωγές που καθιστούν το Compassion -διατίθεται από την Ninja Tune– ως ένα ακόμη έπος του καλλιτέχνη από το Liverpool, είναι αναμφίβολα το Raw Language. Βαθύ, απόκοσμο μα και μεστό ταυτόχρονα, έχει την δύναμη να σε μεταφέρει σε άλλο κόσμο, εξευγενισμένο, να δημιουργήσει όμορφες πολύχρωμες εικόνες, να εκλύει συναισθήματα και γενικώς να ξυπνήσει την κάθε σου αίσθηση. Ένα κομμάτι – αντιπροσωπευτικό δείγμα της ατόφιας δημιουργικότητας του μεγάλου αρτίστα. Ένα κομμάτι που δεν αφήνει ασυγκίνητο κανέναν, παρά μόνο συναρπάζει!
