9 years ago
by The Plughead
Οι συστάσεις με το μουσικό συμπάν του FIS – κατά κόσμο Olly Peryman – έγινε σχεδόν τυχαία, αρκετό καιρό πριν, όταν σκανάροντας τα promos στο inbox του σταθμού, έπεσα πάνω στο The Commons, την κυκλοφορία του Νεοζηλανδού παραγωγού στην Exit Records του dBridge.
H πρώτη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό ακούγοντας το εναρκτήριο “Club Track” του mini LP ήταν: Burial (minus the hype).Οι δύο καλλιτέχνες μοιράζονται παρόμοια αισθητική:
Σκοτεινή ατμόσφαιρα, ακατέργαστοι ήχοι, τo ίδιο (μέτα)βιομηχανικό τοπίο ενός ερειπωμένου, στοιχειωμένου dancefloor ύστερα από πυρηνικό ολοκαύτωμα.
Παρόλα αυτά στην συνέχεια του Commons, αλλά και στις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες του νέου παραγωγού τα πράγματα γίνονται πολύ πιο παράξενα. Θεωρητικά οι παραγωγές του FIS ανήκουν στον χώρο της minimal / halfstep drum & bass αλλά πραγματικά δυσκολεύομαι να φανταστώ την επίδραση των κομματιών του Peryman στο dancefloor.
Ειδικότερα στο πιο πρόσφατο Preparations EP στην Tri-Angle τα πράγματα είναι απλώς… οff. Aν όχι διεστραμμένα. Ασύμμετρα beats στο σημείο του abstract, σχεδόν απτοί low end όγκοι, μεταλλικές υφές και η γνωστή εθιστική αίσθηση ότι κάτι παραμονεύει στην γωνία (βάλτε το Μagister Nunns στα ακουστικά σας δυνατά και βγείτε μία βόλτα κάπου… σκοτεινά. Θα καταλάβετε για ποιο πράγμα μιλάω).
Σίγουρα στο μοναδικό και ιδιαίτερο ύφος του FIS συμβάλει και η μέθοδος παραγωγής του. O Peryman αγνοεί το grid και απλά τοποθετεί ήχους και beats όπου του ακούγεται καλύτερα, εστιάζοντας έτσι περισσότερο στην γενικότερη αίσθηση της μουσικής του παρά στην ρυθμική της λειτουργικότητα.
Έχοντας ήδη δώσει εξαιρετικά δείγματα ενός εντελώς προσωπικού ήχου δίχως συμβάσεις και με σχετικά λίγες κυκλοφορίες, είναι δύσκολο να προβλέψει κάνεις τι έπεται για τον νέο ταλαντούχο παραγωγό. Το σίγουρο είναι ότι θα έχει ενδιαφέρον. Ίσως και λίγο τρόμο…
