3 years ago
by Northical
Πέρασαν 15 χρόνια ακριβώς από τότε που ανακάλυψα την reggae των Παρθένων Νήσων (Virgin Islands U.S.). Aποτελούν συστάδα κυρίως βραχωδών νήσων στις βορειοανατολικές πρώην Δυτικές Ινδίες, (Καραϊβική), περίπου 100 χλμ. ανατολικά του Πουέρτο Ρίκο.
Η περιοχή των Παρθένων Νήσων δισκογραφικά υπηρετεί την παραδοσιακή spiritual roots reggae από τα τέλη των ’80s με πολλές soul και jazz μουσικές επιρροές. Τότε, εκτός των Midnite, Dezarie και Bambu Station υπήρχε για μένα ένα φαβορί που άκουγε στο όνομα Abja.
Αν και o Αbja στην καθημερινότητα του εργάζεται ως εικονολήπτης, πρόκειται για έναν καλλιτέχνη με μεγάλο ταλέντο στην μουσική, όπως και στο να γράφει ποιοτικό κοινωνικό αλλά και θρησκευτικό στίχο.
Το πιο χαρακτηριστικό του release, ήταν το πρώτο album του το 2003, με τίτλο “Inna Red I Hour”. Από τότε δεν φαίνεται να έχει επηρεαστεί από καμιά τάση ανά τα έτη. Μένει ακριβώς ο ίδιος, πράγμα χαρακτηριστικό πολλών μη εμπορικών συγκροτημάτων – μουσικών που μένουν στην αφάνεια είτε από επιλογή είτε από έλλειψη τύχης. Δεν έχει κάνει κανένα video clip και υπάρχουν ελάχιστα video από εμφανίσεις του. Ωστόσο είναι ακόμα ενεργός και κάνει συναυλίες.
Ο δεύτερος καλύτερός του δίσκος είναι και ο δεύτερος σε χρονολογική σειρά, με τίτλο “Μahogany Road” το 2006. Η λέξη mahogany πιθανολογείται ότι προέρχεται από την αφρικανική “m’oganwo” και χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει διάφορα δέντρα της Δυτικής Αφρικής, των οποίων το ξύλο έχει παρόμοιο χρώμα με αυτό του μαονιού, και η οποία πιθανόν “βάφτισε” το αμερικανικό μαόνι όταν οι αφρικανοί δούλοι μεταφέρθηκαν στη Τζαμάικα). Όπως και το πρώτο του album, έτσι και αυτό βγήκε από την I Grade Records, από την οποία κυκλοφορούν πολλές δουλειές από την ευρύτερη περιοχή των Παρθένων Νήσων.
Το 2013 κυκλοφορεί το πιο πρόσφατο album του με τίτλο “Songs of Jah” από το οποίο ξεχώρισα τα κομμάτια “To de Ground” και “Jah Judge”. Ο δίσκος αυτός ήρθε ανέλπιστα, μετά από χρόνια μη ενεργής δισκογραφίας, όταν ο ίδιος έφτιαξε ένα label με όνομα “Lionz of Kush” και την μπάντα “The Kushites”.
Υπάρχουν βεβαίως και μερικά singles όπως και συμμετοχές σε συλλογές όλα αυτά τα χρόνια. Η συχνότητα κυκλοφοριών του είναι απρόβλεπτη οπότε θα περίμενε κανείς νέο album ή και τίποτα.
Παρόλο που προσωπικά άρχισα να απομακρύνομαι από το έντονο θρησκο-κεντρικό reggae, ο Ρασταφαριανισμός σίγουρα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της κουλτούρας, πόσο μάλλον στις περιοχές κοντά στην Jamaica. Για μένα είναι θέμα αισθητικής το πως θα συμπεριλάβει τον “Jah” ο κάθε καλλιτέχνης και πώς θα το περάσει μέσα στο τραγούδι που ακούμε εμείς, που έχουμε άλλη μητρική γλώσσα. Ο Αbja όμως μπορεί μέσω των δονήσεων της φωνής και την μουσική του να μας κερδίσει εύκολα εμάς τους “άπιστους” και πιστεύω ότι γράφει από τους καλύτερους και μεταδοτικότερους στίχους, το “War” είναι ένα καλό παράδειγμα!
Έφτιαξα ένα mix-bute με τα αγαπημένα μου κομμάτια του για τους φίλους στο mixcloud και για όσους διάβασαν το παραπάνω άρθρο. Καλή ακρόαση!
